Taiwanees beach, horses & food #enjoylife

Nìn hâo! Daar ben ik weer.
Vandaag 18 juli lekker een vrije dag en ook zeker wel aan toe. Vandaag gingen we naar het strand. Eerst op weg naar de metro. Onderweg heb ik een paraplu voor Freya gekocht. We grappen iedere keer weer over het cultuurverschil tussen blank en gebruind. Hier betalen de Aziaten om de huid te bleken en wij betalen voor de zonnebank. Dus daarom als grapje even een mooie roze paraplu gekocht. In de metro ging het alweer mis. Ik was heel geconcentreerd aan het typen aan mijn reisverslag, ging de metro niet verder dan Qiyan en keerde weer om. Oeps snel volgende station er weer uit en weer richting Tamsui. Dom ook want ik had een metro eerder en een later was de directe lijn. Maargoed ik was weer onderweg. Aangekomen stonden Johnson en Freya al klaar met de auto. Toen ik vertrok was het super warm en de zon scheen heerlijk, maar in Tamsui regende het ontzettend hard. We besloten het er toch op te wagen. Nog 40 minuten rijden naar het strand in Keelung. We zijn er al eerder geweest voor het eten van vis. De zee was toen te onrustig om te zwemmen door de tyfoon. Wist je dat ze speciale boten hebben voor het vangen van inktvis? Het zijn boten met allemaal lampen die ze in het water laten zakken. De inktvis komt op het groene licht van de lamp af en zo vangen ze deze dieren.

Aangekomen gingen we naar een beachclub. Het enige waar je hier kon zwemmen was in twee postzegelvakjes. Johnson was lang aan het nadenken en uiteindelijk besloot hij dat we moesten verhuizen. We gingen naar een stuk waar je zelf kon zwemmen en meer vissen kon kijken. Flippers, zwemvest, duikbril, snorkel en handschoenen; check! Freya bleef met de honden en haar nieuwe roze paraplu op een rots zitten wachten. Ik had nog een onderwatercamera willen halen maar ik was het helemaal vergeten. Johnson en ik gingen het water in en WAUW wat een vissen en koraal. Zo ontzettend gaaf om te zien! Ultiem genieten, een beetje drijven in de zee met stilte en vissen om je heen. Gele blauwe kleine visjes in twee tinten. Gele en blauwe discusvissen. Een hele grauw gekleurde, vette en ronde vis. En ook krabben, kleintjes. Maar ook tussen de rotsen onder water zwarte stekelige bolletjes, zee-egels. En niet te spreken over het koraal echt allerlei kleuren; blauw, groen, rood, roze, paars. Ik heb zo genoten en helemaal afgesloten van de buitenwereld. Onderwater een hele andere wereld om je heen. Ik ben echt een natuur mens en kom helemaal tot rust in deze omgeving. Wanneer ik mijn hoofd uit het water haalde had ik aan de ene kant de zee en aan de andere kant rotsgebergte met veel groene begroeiing. Iedere keer wanneer Johnson en Freya me meenemen voor een uitje verbaas ik me weer over de wonderen van dit eiland. Dit was toch echt het meest relaxende uitje en ik kon het goed gebruiken. Vorige week hebben we drie drukke en warme dagen van 37/38 graden gehad. En het werk gaat gewoon door, soms wat rustiger maar de paarden moeten toch verzorgd worden. Lekker opladen zo aan zee.

Johnson en ik zwommen zo'n 45 minuten in de zee vissen kijken. We waren helemaal de hoek om gezwommen in de baai en kwamen uit bij een plek waar veel jongeren verzamelen om te chillen. Er waren veel rotsen te zien waar jongeren op klommen om weer naar beneden te springen in het water. Een super mooie plek en ik kon zien waarom het zoveel mensen trok. We klommen op een rots met veel moeite om naar beneden te kunnen springen. Helaas was het de verkeerde rots en konden we weer onhandig over de glibberende rotsen naar beneden klimmen. Ik had vaste flippers aan omdat van de andere flippers, met losse schoenen, het systeem kapot was om deze vast te maken. Johnson lachte en grapte dat ik op een eend leek en hij klauterde comfortabel verder op zijn schoenen. Onderaan de rots moesten we door de golven weer het water in. Nog niet zo makkelijk met flippers en letten op scherpe dingen. Bij mij ging het goed, maar Johnson... Johnson dacht het water in te duiken maar strandde op zijn buik weer op de zelfde plek. Nu kon ik de lolbroek uithangen en kon door het lachen bijna niet uitbrengen dat hij op een gestrande walvis leek! Eenmaal in het water werd ik weer omringd met allemaal fel blauwe kleine visjes. Prachtig! Wat een lust voor het oog. We zwommen een stukje naar de overkant en klommen uit het water. De weg terug was een hele verrassing. Het pad was namelijk niet vlak maar een en al rots. Groot van 2 meter tot de allerkleinste, dat betekende springen van rots tot rots. Een betere apenkooi is er niet toch?! Ik heb zo gelachen op de weg terug. Toen we bijna terug waren moest ik even een foto hebben van de rotsen want ik kon mijn telefoon niet meenemen het water in. Freya zat nog steeds mooi op haar rots met haar roze paraplu en de honden in een hand. Butter en Bonnie waren de hele tijd aan het wachten tot we terug waren. Erg schattig.

Bij het strand konden we douchen en stapten we de auto in om te gaan eten. Johnson en ik hadden honger gekregen van het zwemmen. Ze namen me mee naar de nightmarket Keelung. Op deze nightmarket hebben ze me weer allerlei lekkernijen laten proberen. Iets wat leek op een broodje gezond (maar het broodje was gefrituurd), krabsoep, fried rice, cherrytomaten met een suiker laag en passievrucht ijs. Weer overheerlijk. Zelfs de tomaten met suiker waren lekker wat ik totaal niet had verwacht. Na het eten zetten ze me af bij de dichtstbijzijnde metro. In de verte zag ik een reuzenrad. Freya vertelde dat dit rad bij een shoppingmall hoorde. Ow ow daar gaat het al mis. Het was nog redelijk vroeg op de avond dus ik ging kijken of ik een jurk kon vinden voor de bruiloft van Erik en Marianne. 4 augustus kom ik terug en 5 augustus gaan Kees en ik naar hun bruiloft. Natuurlijk nam ik ook nog even wat andere kleren mee om te passen. Nou die jurk maakte me twee meter breder dus dat werd hem niet. Even een jeans afrekenen want die zat perfect en een koopje. Op naar de metro en naar huis.

Donderdag was een erg drukke dag. Veel mensen willen deze week op een andere dag les omdat we zondag dicht zijn in verband met deelname aan een springwedstrijd. Shawn, Howard en Harry gaan springen. Shawn en Howard voor de eerste keer. 's Middags heb ik geholpen om lessen te geven aan beginners en probeerden we om zo snel mogelijk stal op te ruimen. We gingen namelijk zwemmen bij Shawn thuis. Dat mocht wel met zo'n warme dag van 36 graden in de schaduw. De warmte begint na bijna vijf weken zijn tol te eisen. Wat het bijzondere is aan deze uitnodiging is dat we gaan zwemmen bovenop een wolkenkrabber van 40 hoog!

Bij Shawn aangekomen gingen we naar de 33e verdieping. Emily en haar nichtje Fiona vergezelde ons ook. De ouders van Shawn hebben een prachtig huis. Binnengekomen viel mijn mond op de grond. Het huis was enorm en veel kastjes en deuren waren verscholen in de muur. Je moest weten waar alles zat anders zou je het niet zomaar vinden. De moeder van Shawn gaf me een rondleiding. Ik had het gevoel dat ik in het programma Cribs zat. Precies zo! En de master bedroom........ wauw fantastisch. Niet te spreken over de badkuip. Deze was enorm groot en diep, net een klein zwembad! Na de rondleiding gingen we aan tafel. De ouders van Shawn hadden pizza, kippenpoten en broodjes besteld en in de open keuken stond een waar buffet aan toetjes klaar en frisdranken. 'Help yourself and feel at home', zei de vader van Shawn. Weer zo'n typisch geval van rijke mensen maar o zo nuchter en normaal. Ik vind het heerlijk om te zien dat deze mensen zo normaal zijn gebleven. Na het eten op naar de 40e verdieping. OOOOOOW MY GOOOOOOOOD!!!!!!!!!! Ik heb foto's opgezocht van de flat en het uitzicht omdat het gewoonweg niet te beschrijven is. Wat een adembenemend uitzicht en een prachtig zwembad. We hadden een uur om te zwemmen voor sluitingstijd. We hebben zo gelachen, zwemwedstrijdjes gehouden en met een strandbal gelummeld. Nou die strandbal daar hadden we niet veel plezier van omdat ik hem over de railing sloeg. Oeps. Ik kon niet meer van het lachen omdat ik voor me zag hoe verbaasd iemand omhoog zou kijken wanneer er een strandbal uit de lucht kwam vallen. Ik merkte dat James (15 jaar) wat stilletjes was. Howard legde uit dat hij niet kon zwemmen en daardoor onzeker was. Ik had het met hem te doen en vroeg of hij wilde leren zwemmen. Dat was eens iets anders dan paardrijles geven. Ik pakte een luchtbed en liet hem met handen en voeten oefenen. Na een paar keer kon James een stukje zwemmen. Het raakte me heel erg te zien dat hij nog wel onzeker was maar stiekem super trots dat het hem gelukt was. Wat een toppertje. Na het zwemmen gingen we nog wat drinken en naar huis. En o ja ze hebben niet een penthouse maar twee! Aan de overkant was een penthouse wat nog opgeknapt moest worden. Alleen de grote zwemvijver met 33 koikarpers was klaar.

Vrijdag en zaterdag waren hele drukke en warme dagen wederom. 35 graden in de schaduw met een realfeel van 40. Zaterdag moesten we ook voorbereiden voor de wedstrijd van zondag. Zondag zouden Harry, Howard en Shawn voor het eerst meedoen aan een springwedstrijd. Dat betekende 4.30 uur opstaan aangezien ik het leuk vond om de paarden te knotten voordat we naar Bens Stable gingen.

Het was een korte nacht want de avond ervoor was ik uitgenodigd om mee te gaan naar de verjaardag van Vivian. Ze werd zaterdag twee jaar en ik haalde een klein cadeautje op voor we gingen. Ook had ik watermeloen mee voor Jack's familie. Iedere keer werd ik zo verwend dus ik vond dat het tijd was om iets terug te doen. Aangekomen gaf ik Vivian haar cadeautje. Het was een zeehondje met een bal op de neus die 360 graden in de rondte draaide. In de bal zaten lampjes en het diertje maakte muziek. Ze was dol op het speeltje en het was haar eerste elektrische speeltje vertelde Jack. Erg leuk dat het speeltje een hit was. We hadden alweer overheerlijk eten! Ik vroeg aan Jack wat het zwarte ding was wat ik had gezien in de zee bij Keelung. Jack dacht een zee-egel maar daar was hij te groot voor. Hij vertelde dat hij altijd een schroevendraaier meenam om oesters en dergelijke los te wrikken en op te eten. Johnson en Jack gingen vaak samen snorkelen bij Keelung, Johnson voor te relaxen en Jack voor eten te zoeken haha. Na het eten kreeg Vivian een jurkje aan en was het tijd voor taart. Wederom een gezellige avond. Ik ga deze mensen missen.

Dus jep de nacht was kort. 24.00 uur thuis, Kees bellen, op bed en om 4.30 uur weer de wekker. Snel naar de Wellcom eten halen en op naar stal. Serieus?! Nog steeds zweetweer niets afgekoeld, alleen schijnt de zon nu niet. Op stal aangekomen schrok Moto Chen van mij omdat hij diep verzonken in gedachten aan het werk was. Ik was nog niet wakker maar na mijn lachbui wel. Snel de paarden opvlechten en alles klaar maken. Freya en Johnson waren de sleutel van de auto kwijt en waren er pas om 7.00 uur. 15 min later weg maar alsnog tijd genoeg. De paarden stonden er top op en ik was tevreden. Aangekomen ging ik met de jongens het parcours verkennen. Passen tellen en de te rijden lijnen doornemen. Zo schattig om te zien dat ze beide bloednerveus waren. Howard was als eerste met Cola in de 60 cm rubriek. Helaas twee weigeringen, maar erg veel geleerd en ik was trots op hem. Er waren veel ruiters op hoger niveau, maar zijn ontspanning en houding waren zoveel beter! Shawn was de volgende met Cola en ook 60 cm. Je kon zien dat hij nerveus was en ging een beetje gehaast door het parcours. Ik lag bijna over de grond van het lachen want hij was zo vastberaden om Cola over de hindernissen te krijgen in plaats van ernaast. Het paard moest wel springen en had geen andere keus! Top gereden en het leverde hem de tweede plaats op. Shawn gaf me een highfive en was zo blij! Als laatste moest Harry met Sir Welf en Whis starten in de 80 cm en 1 meter rubriek. Hij reed beide parcoursen een beetje slordig in de lijnen maar was een stuk meer ontspannen met rijden. Dat was ons doel voor vandaag en ik was zeer tevreden. De parcoursen waren goed voor een tweede en derde plek. Van 12 tot 15 uur was er pauze in verband met de hitte. Om 15 uur begon de 1 meter rubriek. Harry had helaas twee weigeringen met Sir Welf. Whis had een balkje en de vierde plek. Later praatte Johnson en ik nog met de jongens en probeerde ik vooral Harry wat beter te leren kennen. Een hele introverte jongen van 17 jaar. Ik was ontzettend trots als coach op onze jongens!!! We wachten nog een tijdje voor de prijsuitreiking van de 1 meter rubriek. In de tussentijd kregen Johnson en ik ijskoffie aangeboden. Heerlijk met dit weer. Ik had de koffie op en voelde me ontzettend beroerd. Zo erg dat ik het gevoel had dat ik moest overgeven. Na de prijsuitreiking gingen we naar huis. Ik werd heel erg onwel in de auto, had de plastic zak op schoot en probeerde mijn ogen dicht te doen. Waarschijnlijk een zonnesteek, ondanks niet veel in de zon te hebben gelopen was het waarschijnlijk toch te warm voor me. Johnson en Freya brachten me rechtstreeks naar huis. Snel gedouched en op bed. Voordat ik op bed ging kreeg ik nog een berichtje van Freya dat een van onze schoolpaarden was overleden aan koliek. De dierenarts kon hem helaas niet redden. Een donker randje aan een fantastische en gezellige dag.

Vandaag maandag 25 juli mijn een-na-laatste vrije dag. Johnson moest op stal zijn vandaag en Freya was lekker thuis aan het luieren. Ik besloot om zelf op pad te gaan naar Maokong en met de gondola, een grote kabelbaan, omhoog te gaan. Bovenop de berg moest een schitterend uitzicht zijn en kan je lekker thee drinken. Een flink eind met de metro moest ik erachter komen dat ze op maandag onderhoud doen aan de gondola en deze dus niet open is. Ik vroeg de beveiliger of ik wel naar Maokong kon gaan. Heel eenvoudig zei hij met de bus aan de overkant van de straat. Ik stapte in de bus en gelukkig kon de chauffeuse redelijk Engels. Ze zou me bij de halte een seintje geven. Bijna boven vroeg ze me of ik nog een stukje wou wandelen. 'Nee graag naar boven om thee te drinken en voor het uitzicht' zei ik. Wat bleek? Ook dicht, dat is echt mega balen. Op 10 min lopen van de halte lag de Zhangshan tempel. Ik ben de tempel gaan bezoeken en was onder de indruk van de rust en de pracht en praal. Het was geen grote tempel maar bijzonder mooi om te zien. Een man zag me twijfelend zoeken of ik binnen mocht kijken en hij wees me de weg. Ik heb een tijdje tussen twee mensen ingezeten op de grond. Zij aan het bidden en ik aan het genieten van de rust. Ik ben niet gelovig. Ik geloof dat er meer is dan wij zien maar niet perse in een god. Ik heb wel nog even aan een dierbare gedacht die ernstig ziek is. Het schoot me zomaar te binnen en ik stond er even bij stil. Maar ook om alle goede dingen in mijn leven te waarderen. Het was een bijzondere ervaring. Buiten de tempel heb ik genoten van het adembenemende uitzicht. Onderweg naar beneden zou ik een bushalte moeten zien maar deze liet lang op zich wachten. Ik besloot om naar beneden te lopen en hopen dat het mee zou vallen. Uiteindelijk heb ik anderhalf uur bergaf gelopen. Ik vond het niet erg en genoot van de wandeling en de vlinders onderweg. Onderaan de berg aangekomen kon ik de metro niet vinden. In het stadje maar even vragen en kijken of ik iemand kon vinden die Engels sprak. Eindelijk iemand gevonden die me verstond en alweer zo behulpzaam! Bus 236 naar Taipei Zoo MRT. De vrouw droeg me aan iemand over om me te helpen omdat ze de bus moest halen. Erg grappig, net estafette. Deze meneer was zo aardig om me de goede halte te wijzen en op naar de metro. Daar aangekomen bedacht ik me dat ik nog genoeg tijd had om ook de Longshan tempel te bezoeken. De tempel was 180 meter van de metro verwijderd. Lekker dichtbij dus. Wauw dit was even wat anders dan de Zhangshan tempel. Ditmaal midden in het centrum en ontzettend druk, net een mierennest. Uit de tempel klonk gezang. Ik nam een kijkje en liep rond de tempel. Rondom waren allemaal beelden te vinden van goden waar mensen aan het bidden waren, een soort van binnenplaats. Ze brachten bloemen en eten als offer voor de goden. Deze tempel kan je rijk maken als je een offer brengt zegt men. Ook de stokjes zag ik weer terug waar ik eerder over vertelde (voor het bepalen van je toekomst). De wierook rook heerlijk en het was interessant om tussen de meezingende massa in te staan. Deze tempel had meer pracht en praal, maar de andere tempel trok mij meer met zijn rust en natuur. Mooi om beide mee te mogen maken. Na 10 kilometer lopen in de hete zon, realfeel 40 graden, was het tijd om naar huis te gaan. Thuis aangekomen gedouched en gebeld met het thuisfront. Nu weer klaarmaken voor een weekje werken. Nog maar 9 dagen te gaan! Time flies when your having fun!!! Hope you enjoyed!

Dikke kus vanuit Taiwan!