De eerste dagen en indrukken in Taipei deel1
Door: Manon Veltman
Blijf op de hoogte en volg Manon
20 Juni 2016 | Taiwan, Taipei
Woensdag 15 juni was de dag dat ik opweg ging naar Taiwan. Met de bus naar het station van Groningen. Klopte de bustijden niet op internet waardoor de bus net voor me neus wegreed. Dit resulteerde in een kilometer rennen met een rugzak en een zware tas. Uiteindelijk zo hard gerend dat ik toch nog de bus haalde en optijd weg kon met de trein. In Hoogeveen pikte Kees me op met de auto en gingen we onderweg naar Schiphol.
Daar aangekomen checkte ik direct mijn bagage in. Ik mocht 23 kilo ruimbagage mee en 12 kilo handbagage. En wat denk je? Ik had precies 23 kilo ruim- en 12 kilo handbagage. Ik hoor Astrid al denken 'dat word geen chocolade' haha (we hadden een weddenschap bij 15 kilo kreeg ik een reep chocolade). Ik ga op de terugweg voor de troostprijs As. Wel moet ik erbij zeggen dat ik allemaal spullen meehad voor de manager van de stal in Taipei waar ik naartoe ging (snoep en rijbroeken van ruim vijf kilo). Ook had ik alle toiletspullen al aangeschaft in Nederland, spaart me gedoe met al die Chinese tekens op de etiketten.
Na het inchecken gingen Kees en ik nog even koffie drinken. 'Niet huilen gewoon doorlopen bij het afscheid' zeiden we tegen elkaar. 'Zeven weken is zo voorbij'. Dat ging best goed, totdat ik de hoek om was en Kees niet meer zag. Jeetje softie ik, maargoed voor iedereen die Kees kent weet wat voor topper het is. Voor mij niet te missen!!!
Zo nu begint de reis dan echt. Ik voelde me direct al toerist. In de Boeing 777-300 was ik de enige Nederlander. Naast me zat een vrouwtje met een mondkapje op. Ik voelde me reeds in het buitenland op Nederlandse bodem. De reis verliep goed. KLM heeft super service en niet te spreken over de hoeveelheid eten en drinken wat word aangeboden. Ik had nog nooit een lange vlucht meegemaakt en stond er erg van te kijken. Avondeten, nootjes, chips, veel drinken, water en een flink ontbijt. Niets ontbrak. Niet te spreken over de spelletjes die je kon spelen op het scherm voor je. Een jeugdsentiment; pacman en snake. Na een film te hebben gekeken (How to be single, aanrader voor de dames die willen lachen) probeerde ik wat te slapen. Dat lukte aardig en ik arriveerde na 12 uur redelijk fit op het vliegveld in Taipei.
Op het vliegveld werd ik opgewacht door de taxichaufeuze. Een hele kleine vrouw die gelukkig redelijk Engels sprak. Ik kreeg direct wat leuke tips voor bezoekjes in Taiwan. Na 40 minuten arriveerde we op de DADI Equestrian Club. Een prachtige stal aan de rand van het woud en aan de andere kant de stad. Perfect!
Johnson, de manager, ving me op en bood me eerst een Taiwanees biertje aan. Ik ben absoluut niet van het bier, maar dit Taiwanees bier was ontzettend lekker met 37 graden en we namen er twee. Dus voor de komende zeven weken ben ik een bierdrinker! Nadat we ons hadden voorgesteld en over mijn reis hadden gekletst, kreeg ik een rondleiding. Iedereen werd aan me voorgesteld en we liepen bij de paarden langs. Wist je daar alle Taiwanezen op stal een engelse naam hebben? Ik ben er heel blij mee, want hun echte namen zijn voor ons Europeanen vaak niet eens uit te spreken. Zoveel verschillende klanken.
De stal ziet er echt super mooi en schoon uit. Een bak van 20 bij 60 met een kopse kant vol spiegels. Stallen met vlas aan twee zijdes van de bak. Elke stal heeft een eigen ventilator in verband met de warmte. Twee stalhulpen halen meerdere keren per dag de mestballen eruit en geven verdeeld over de dag hooi. Ze hebben een klein stukje land met wat gezaaid gras omdat er bijna geen gras is in Taiwan. De paarden komen regelmatig buiten en worden gereden waar het weer dit toelaat. Haal je een paard uit stal dan krab je de hoeven uit en ben je klaar met rijden dan krab je ze voordat je de bak uitgaat. Na het rijden worden de paarden afgespoeld. Daarna worden ze verder verzorgt en de benen gedroogd met een handdoek. Werkelijkwaar op wat voor moment van de dag je komt de paarden zijn allemaal schoon, misschien op een stofje na. Super verzorging voor de paarden en het bedrijf blijft brandschoon!
Na de rondleiding namen Johnson en Freya me mee uiteten. We zijn naar een restaurant geweest dat heette de hotpot. Ja de hotpot! Letterlijk een hete pot waar ze heet water in gieten. In de pot zitten kruiden etcetera die smaak geven aan het water. Vervolgens moet je kiezen of je vis of vlees wilt en noodles of rijst. Ik koos voor allerlei soorten zeevruchten die ik op een schaal kreeg aangeboden. Verder kreeg je er nog een grote schaal groente bij. Alles moest worden gekookt in de hotpot en smullen maar! Uh ohja, eerst clumsy doen met de chopsticks.
Het eten was heerlijk en nadat we nog wat gekletst hadden lieten ze me zien waar de supermarkt zat. Eentje die 24 uur en zeven dagen per week open is. Na de nodige boodschappen gedaan te hebben voor ontbijt liepen we de hoek om en waren we bij mijn appartement. In het gebouw is altijd een portiekmeneer aanwezig en je moet een sleutel hebben voor de lift. Heb je deze niet dan werkt de lift niet. Op naar de 13e verdieping.
Ook zoiets aparts; de deur. Je hebt geen sleutel nodig maar een code. Je typt de code in en de deur gaat open. In het appartement ben ik van alle gemakken voorzien; een kookplaat, wasmachine/droger, tv met HBO, koelkast met vriezer, airco en mooie badkamer. Verder nog een klein balkon waar ik mijn was kan drogen.
De eerste nacht heb ik super geslapen. Johnson en Freya haalde me om 8.30 uur op. Op naar stal voor de eerste dag. Onderweg moest ik goed opletten om de weg te onthouden aangezien ik een fiets zou krijgen om zelf naar stal te kunnen fietsen. De straten lijken erg veel op elkaar in het centrum. Het aantal winkels en eetgelegenheden is onvoorstelbaar!!! Ik probeerde ergens referentiepunten te vinden.
Op stal aangekomen maakte ik kennis met Sandy. Zij en haar dochter hebben drie paarden op stal. Sandy vertelde dat ze bijna elke dag rijd en graag elke dag les wil. Audrey haar dochter zou ook graag les willen wanneer ze komt rijden. Ik heb haar die dag les gegeven waarbij ik eerst zelf het paard moest losrijden. Na het losrijden stapte ze zelf op. Toen ik het hoorde vond ik het heel apart, maar ik moet zeggen dat het heel prettig was. Als trainer kun je voelen in wat voor bui het paard is en heb je meer bevestiging waaraan gewerkt moet worden. Ook na verloop van tijd kun je voelen of de training het gewenste effect heeft. Het was een hele leuke les en Sandy was erg tevreden. Verder reed ik de andere twee paarden omdat haar dochter op school zat. Als een eigenaar er zelf niet is dan is het de taak van de trainers om de paarden te rijden.
Verder heb ik heel wat mensen ontmoet. Iedereen was heel enthousiast om de komende dagen les te krijgen. Erg leuk om zo ontvangen te worden! Ook heb ik die dag een bloedmooie schimmel gereden. Helemaal mijn type en een grote uitdaging. Een paard die zijn lichaam niet op de juiste manier gebruikt/kan gebruiken. Ik weet nog niet wat het is maar ik heb een bijzonder gevoel bij dit paard. Ik ben benieuwd hoe hij zich ontwikkeld. Midden op de dag brak onweer los. Het was net een grote tropische storm die je wel eens op tv ziet. Stortregen en dikke bliksem, wat een geweld! Dat betekende dat ik nog niet naar huis hoefde te fietsen.
Na het rijden namen Johnson en Freya me mee naar een sushibar. JEEEEEEJ ECHTE SUSHI!!!!! En dat was ook te proeven. Johnson en Freya waren blij dat ik alles eet en dat ze hun cultuur met me kunnen delen. Ik ben er ook blij mee want wat hebben ze delicious eten in Taiwan!!! I love it! In het restaurant zat je aan een bar naast elkaar en voor je kwamen alle gerechten langs op de lopende band. EN JA HOOR, de chopsticks gingen me beter af! Aan het einde van de rit worden de borden geteld en dat word het bedrag wat je moet betalen. Na het eten gingen we bij de supermarkt wasmiddel halen en kreeg ik brood mee van Johnson om te proberen. Deze twee zijn zo ontzettend gastvrij! Eenmaal thuis kon ik via de wifi naar Kees bellen en at ik nog wat ijs. Waarschijnlijk heb ik last gehad van een jetlag want al het ijs kwam er een klein uur later weer uit. De sushi mocht gelukkig in mijn buik blijven zwemmen.
'S ochtends werd ik weer opgehaald om naar stal te gaan. Let op de weg.... ow shit alweer aan het dagdromen. Achja komt wel goed. Ik had nog steeds last van mijn maag. 'S ochtends heb ik weer les gegeven en daarna de rest van de paarden gereden. Ook heb ik Audrey, Freya en dokter Tjoe (we noemen hem maar zo, heb idee van de spelling) les gegeven. Taiwan is niet zover in de paardensport als in Nederland. De mensen hebben minder kennis van het rijden en moeten leren 'voelen' en staan open voor alles wat je zegt. Ik kan er van genieten om hier les te geven en in één dag al verandering te kunnen merken bij ruiters. Dat is wat je als tainer voldoening geeft. Vooral als de ruiters tevreden afstappen en weer wat
geleerd hebben.
Na het rijden en lesgeven lekker gedouched op stal want je zweet enorm met 37 graden! Johnson vroeg me vandaag na het eerste paard 'ben je gaan zwemmen?'. Nou zo leek het wel inderdaad. Maar ik moet zeggen ik begin te wennen aan de hitte. Ook vandaag was er weer zo'n tropische storm, nu nog heftiger. Gelukkig hield het na twee uur weer op. Nog steeds hoefde ik niet te fietsen want, omdat het redelijk koel was, wilden ze me de bekendste nightmarket Shilin laten zien in Taipei. Howard een stalhulp in het weekend ging ook mee. Johnson en Freya vroegen me of ik open stond voor wat bekende delicatesses. En of ik dat was. Nou ik kan je zeggen je kon er de meest rare dingen vinden aangezien ze daar alle organen van een dier eten. Ik heb zoveel dingen geprobeerd. Pro milk tea bijvoorbeeld. Koude thee met honing en een soort groente erin. Best wel lekker! Of een soort hotdog maar dan met een broodje van rijst en veel knoflook en erg spicy. Een groot stuk gefrituurd brood met een gebakken omelet of gefrituurd brood met een suiker laag. Ook hebben we met suiker gefrituurde kip gehad en schaafijs met passievrucht. Maar het meest bizarre gerecht hebben we gegeten in een restaurantje zonder tafels! Alleen bankjes om op te zitten. Ik had geen idee wat ik aan het eten was maar het smaakte lekker. Ik vroeg aan Johnson of het champignon was. Hij moest lachen en zei dat dat niet het geval was. Het was noodles gekookt in vissoep met varkenslever. Tja... ik moest lachen en heb het maar gewoon opgegeten want het was best lekker. Op de nightmarket was echt letterlijk alles te koop. Net voor we naar huis gingen rende allemaal kooplui langs met hun waar. Freya vertelde dat er waarschijnlijk politie onderweg was. Deze lieden betalen geen belasting en kunnen daar een hoge boete voor krijgen. Howard en ik werden bij de metro afgezet, opweg naar huis. Howard zou me helpen bij de eerste keer metro. Iedereen stond netjes te wachten voor de deur twee aan twee tot ze naar binnen konden. In de metro mag je niet drinken en eten. Zelfs geen kauwgom kauwen. Bizar he?! Maar alweer alles brandschoon! Ik moet toegeven dat ze dat enorm goed doen vergeleken bij Nederland. Ik moest enorm lachen want ik had al een map gedownload van de metro. Howard wist niet precies welke kant we op moesten. Dus ik als buitenlander wees de weg. Ik moest al een paar haltes eerder eruit en ben naar mijn appartement gelopen. Alles in dit land is heel veilig. Ook voor een vrouw om 's avond door steegjes naar huis te lopen. Heerlijk toch! Thuis aangekomen maar snel op bed, morgen weer vroeg op.
Ook vandaag werd ik weer opgehaald door Johnson en Freya. Wat een luxe allemaal. Aangekomen op stal had ik al wat meer ritme. Jasz klaarmaken voor Audrey, losrijden en daarna Audrey les geven. Ook bij haar was vandaag al duidelijk verschil te zien in rijden. Ze is super leergierig en wil het rijden leren 'voelen'. Jasz is trouwens een fantastische paard. Ze beheerst oefeningen op hoog niveau en is daarom een erg interessant paard om te rijden, super mooie gangen en een werkwillig karakter. Ook heb ik vandaag de schimmel weer gereden. Een knutselproject maar hij heeft mij hart gestolen. Dit paard heeft iets speciaals! Vandaag balkjes met hem gedraafd om hem losser te krijgen in zijn lichaam. Als kers op de taart complimenten van Freya. Verder nog les gegeven en tevens gereden. Weer makkelijk 4 liter gedronken vandaag door het zweten.
Elke dag smeer ik me in met anti muggencreme, tocotolin (sterk ruikend spul op aanraden van schoonmoeder) en draag ik een doekje bij me tegen vliegen (op aanraden van vaders). Omdat de stal grenst aan het woud zijn er hele kleine mugjes. Werkelijkwaar ik heb het gezien bij Marjan (mijn instructrice die ervoor heeft gezorgd dat ik deze kans kreeg en hier zelf zes weken is geweest). Ze had de hele armen vol bultjes/plekken en dagen last van enorme jeuk. Ik moet de hele dag smeren omdat ik als een malle zweet en ik tot nu toe nog geen longsleeve nodig had. Ze hadden me nog niet gevonden tot vandaag.... Ik vergat mijn doekje vandaag en had en paar bultjes. Snel een doekje uit mijn locker halen en weer insmeren. Daarna was het weer goed.
Wat ook erg fijn is, is dat we elke dag lunch krijgen op stal. Rijst met kip en groente bijvoorbeeld en ik ben inmiddels gewend aan de chopsticks! Ow yeah!
Verder ben ik te weten gekomen dat ze in Taiwan maar liefst 70 euro betalen voor een les van 40 min en stallen van een paard kost snel rond de 1500 euro per maand!!! Dit komt doordat ze alles moeten importen, paarden, benodigdheden voor het rijden zoals harnachement en kleding, voer, vlas, hooi etcetera. De kosten voor importen zijn heel hoog waardoor de hobby heel duur word. Ergens moet het geld vandaan komen. In Taiwan is het normaal, maar ik zat wel even met een open mond. Wat in Taiwan anders is, is dat de training inbegrepen is in de stalling. Dus als je er niet bent word je paard gereden door je trainer en als je er wel bent kun je les krijgen. Apart allemaal hè vergeleken bij Nederland.
Na de werkdag ben ik op mijn fietsje naar huis gereden. Geen straf want het is daar erg leuk om te fietsen. Super veel dingen te zien en allemaal heel interessant voor ons Europeanen. Fietspaden zijn vrij smal of er staat een auto of scooter op geparkeerd. Ik zal nog even een video posten van mijn eerste ritje. Ik ben met een kleine omweg aangekomen aangezien ik altijd in de auto zit te dagdromen en soms even niet op de weg lette. Maar uiteindelijk lukt het me altijd wel. Thuis belde ik nog even met Kees en ben ik op pad gegaan. Voordat ik ging apte Freya of ik thuis was. Ze brachten me even wc papier en Johnson had broodjes voor me gekocht. Ze denken echt aan alles en zijn enorm attent!
Toen ik op pad ging heb ik toch maar even google maps bij de hand gehouden. Echt waar alles lijkt op elkaar. Ik ben opzoek gegaan naar de apotheek voor Strepsils. Jep.... keelpijn. Ik denk door de airco, maargoed die is hier niet te missen. Het is even wennen allemaal. Ik heb wat winkels bekeken, pizza gehaald in de pizzahut en boodschapjes gedaan bij de Welcom. Hoe later het word, hoe drukker het word op de straten lijkt het wel. Mocht ik geen zin meer hebben in het eten hier dan kan ik zo naar de Mac, Dominos, KFC of de Pizzahut. Ik zei toch je kunt hier alles krijgen en vinden!
Ow nog even een feitje voor ik naar bed ga, hier inmiddels 00.57 uur gelukkig morgen een vrije dag. Tevens de enige in de week. De meeste mensen en gezinnen bezitten een scooter. Dit omdat het makkelijker parkeren is en een stuk goedkoper. Soms is het net een mierennest op straat.
Ik hoop dat jullie het interessant vonden. Ik blijf me hier elke dag verbazen en dat blijf ik met jullie delen.
Voor de mensen die dit land interessant vinden, het is echt een aanrader! Vriendelijke en behulpzame mensen met een intrigerende cultuur. Ik zeg doen!
Liefs vanuit Taipei.
-
19 Juni 2016 - 19:47
Marianne:
Hè Manon wat gave foto,s volgens mij eten ze er wel vaak en veel ha ha....ik zag ook een mooie For You staan...hoe gaat het met je???? Je smile op je gezicht ziet er in ieder geval goed uit....veel liefs uit het verre Limburg en een dikke knuffel -
19 Juni 2016 - 20:42
Elly May:
Wat ontzettend leuk om te lezen. Gaaf om zoiets te ondernemen. Veel plezier nog. Grtz
-
20 Juni 2016 - 05:18
Manon Veltman :
Hoi Marianne,
Ze eten echt mega veel ongelofelijk. Zulke kleine mensen vaak maar ik krijg lang niet zoveel op hoor! Ja echt een For You hè?! Wat een plaatje is het! Het gaat heel goed alleen nu beetje ziek van de keelontsteking. Waarschijnlijk meegenomen van huis en hier erger geworden door de airco. Gisteren tijd opzoek geweest naar een apotheek en met handen en voeten naar Strepsils gevraagd. Kreeg er ook nog Chinese kruien bij. Vies maakte ze duidelijk maar heel goed. Mensen zin zo behulpzaam! Ik houd je verder op de hoogte en goed voor jezelf zorgen daar! Hele dikke kus lieverd
Dankje Elly May! Dat plezier komt helemaal goed haha. Veel te ontdekken! Gtoetjes -
20 Juni 2016 - 11:51
Simoontje Steeghs:
Ha Manon
Wat leuk om jou avonturen te lezen! En wat maak je al een hoop mee op een paar dagen tijd.
Geniet er maar van en maak je droom waar.
Groetjes, en een knuffel vanuit het koude Limburg, Simone -
20 Juni 2016 - 14:52
RiEt.sieben:
ha lieverd
alles ge lezen.
het eten smaakt goed.
alles gaat hier zijn gangetje.
van uit kelpen liefs.
zoen,zoen, zoen, 3x
op limburgse toer.
oma riet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley