Horses, food and Taipei sunshine!

Maandag 20 juni was het mijn vrije dag. Johnson en Freya nodigde me uit om met de metro naar Tamsui te reizen. Het duurde maar 5 minuten om naar Haisan metrostation te lopen en vanuit daar was ik in een uur op Tamsui metrostation. Uhm.... iets langer want ik zat te dagdromen en reed Taipei main station drie haltes voorbij, mijn overstap punt. OMG, kan er maar één gebeuren. Achja de metro is super makkelijk en er is snel gelegenheid om weer terug te reizen naar Taipei main station. Daar kon ik overstappen op een directe lijn naar Tamsui. Onderweg was er veel bijzonders te zien. Ook een gebouw wat op een tempel leek, maar Freya legde uit dat het een duur en belangrijk hotel is. Als de overheid belangrijke gasten krijgt verblijven ze daar. Het zag er prachtig uit vanuit de metro. De gebouwen werden steeds moderner dichterbij Tamsui en er waren super veel wolkenkrabbers. Ook erg leuk om een beetje mensen te kijken in de metro.

Aangekomen in Tamsui opzoek naar exit 1. Erg belangrijk want Freya vertelde me dat er meerdere exits waren en aangezien bellen ontzettend duur is deden we het zo. Maar toen ik daar aankwam kon ik Freya niet vinden. Beetje rond gelopen en rond gekeken maar waar zou ze kunnen zijn? Ook erg handig dat ze bijna allemaal de zelfde haarkleur hebben. Dat betekent veel minder herkenningspunten. Verderop stonden wat taxi's, daar maar eens even kijken. Daar stond de zwarte volvo met geblinderdeerde ramen, bingo! Gevonden.

We reden met de auto naar het centrum en gingen te voet verder. We kwamen langs een kraam waar ze behoorlijk groot ijs verkochten op een hoorntje. Ik had alleen niet begrepen dat de afbeeldingen op ware grootte waren. De foto die ik erbij heb gepost maakt een hoop duidelijk. Ijs zonder cream wat heel snel smelt, dus snel opeten. Het smaakte goed, minder calorieën en heel verfrissend. Vervolgens kwamen we langs een klein museum wat uitliep in een koekjeswinkel. In het museum liet Freya zien dat er verschillende vormen uit hout werden gemaakt voor het bakken van de koekjes. Dit stuurt men op naar familie en kennissen wanneer je gaat trouwen. Zo weet iedereen dat je gaat trouwen. Ook stonden er wat miniatuur gebouwen. Een hiervan is gebouwd door Nederlanders. Ze noemen het 'het rode hoofd'. In verband met de rode haarkleur die in Nederland voorkomt en het een rood gebouw is. Aangekomen in de koekjeswinkel had ik mijn ijs net op en was het tijd om koekjes te proeven. Vooral natuurlijk die geliefd zijn in Taiwan. Een koekje met pruimencrème en een sesam cake. Ik moet zeggen ik ben nog niets tegen gekomen wat ik niet lust. Minst favoriet is de stinky tofu. Ruikt verschrikkelijk maar de smaak valt mee.

Na de proeverij van koekjes hebben we een kort bezoek gebracht aan de tempel in Tamsui. Wauw wat een pracht en praal en niet te vergelijken met onze kerken. Veel versieringen en kleuren, een lust voor het oog. Ze legde me uit dat, net voordat ik kwam, er een tweedaagse ceremonie was geweest om de goden te vereren. Ook brengen mensen etenswaar en spullen die ze daar neer kunnen leggen als offering voor de goden en hopen zo dat hun gebed word verhoord. De foto van de stokken in de pot is om een vraag te stellen aan de goden en hierop antwoord te krijgen. Eerst pak je een stok waarna je twee houtjes op de grond gooit. Als de houtjes drie keer in de goede positie vallen betekent dit dat de goede stok is. Vervolgens zoek je de lade die bij de stok hoort en kun je dit door iemand van de tempel laten uitlezen. Zo krijg je antwoord op je vraag. Wist je dat ze wierook aansteken in de tempel zodat deze hun gebeden meeneemt naar boven, naar de goden? Super indrukwekkend om te zien en heel erg interessant. 

Vervolgens zijn we langs het water naar een restaurant gelopen. Daar heb ik een heerlijke vissoep gehad en deze zat niet in een kom, maar in een brood! Ook heb ik voor het eerst lychee bier gedronken. Wat ongelofelijk lekker. Freya had allemaal toetjes en Johnson aan het bier. Natuurlijk weer heerlijk gekletst over de paarden en manieren van rijden besproken. Ze zijn zo leergierig en open. Ik ben erg blij dat ik deze mensen heb leren kennen! Johnson vroeg me wat mijn idool was met rijden. Ik vind dat een goede vraag omdat ik geen idool heb. Ik probeer uit alle ervaringen en meningen van mensen te halen wat voor mij werkt en van anderen te leren. Dat is mijn visie.

Na het overheerlijke eten plukte Johnson  een bloem voor me die welbekend is in Taiwan. Ik ben even de naam vergeten en zal het nog even navragen. We liepen langs het water richting de boot. Het leek ze leuk om mij het uitzicht vanaf het water te laten zien. Het was inderdaad de moeite waard en lekker om even op het water te zijn. Aangekomen in de haven lieten ze me de bekende liefdesbrug zien. Een enorme witte brug met aan het einde een perkje en het grote woord Love. Uiteraard voor de toeristen om foto's bij te maken. Ik ook maar even dan.

Omdat het nog steeds 37 graden was en erg vochtig moesten we regelmatig de airco opzoeken. Je blijft zweten ookal doe je niets. Bij de Starbucks aan de koffie. Nog met paardenpraat verder natuurlijk en ook over motoren en auto's. Ze hadden nooit gedacht dat ik motor reed. Johnson vertelde dat in Taiwan de regering heel erg de lokale autobedrijven beschermt. Geïmporteerde auto's zijn vaak twee keer zo duur dan wat wij er in Europa voor betalen. Onvoorstelbaar....

Na de koffie nog even snel lopend over de liefdesbrug naar de zonsondergang kijken. Aan het einde van de brug was het busstation, op naar de auto. Johnson parkeerde de auto op een andere plek en we gingen onderweg om de beste stinky tofu te proberen. Helaas was deze dicht maar we kwamen nog wat leuke dingen tegen. Een porseleinen paardje met een geldbriefje op zijn rug. Paardenrug heeft ook een andere betekenis in het Chinees en als je geld op zijn rug bind betekent het dat je snel rijk wilt worden. Nou dat lijkt mij ook wel wat! Toch maar kopen? Een roze stuk fruit met groene schil trok mijn oog. Even proberen natuurlijk. Freya legde uit dat het Grava was en dat ze er pruimsuiker overheen doen. Mensen die willen afvallen eten veel van dit fruit omdat er weinig calorieën inzitten.

Uiteindelijk kwamen we bij een klein zaakje uit waar ze allemaal noodle gerechten verkochten. Ze kochten drie noodle gerechten die ik kon proberen en een soort deegballetje met gehakt in. Weer vond ik alles lekker.

Na het eten liepen we terug naar de metro. Tijd om weer naar huis te gaan. Dit keer wel opletten dat ik niet mijn halte voorbij reis. Het word al normaal dat mensen naar me staren of verlegen naar me knikken. Voor hun heb ik een lichte haarkleur en dat valt op. Ik vind het alleen maar leuk en zo kom je interessante mensen tegen. Zoals een man vanuit Haïti die in Taiwan zijn pensioen viert. Alles ging goed en ik kon alvast een deel van dit verhaal typen. Het gaat allemaal niet zo snel als op een laptop en kost daarom wat tijd. Maargoed wel erg leuk om te hebben en met jullie te kunnen delen.

Dinsdag en woensdag ben ik heerlijk op stal aan het werk geweest. Ookal was het 37 graden, het was te doen. Vandaag was het alleen erg vochtig. Hierdoor moest ik veel drinken, bijna vier liter op een dag, om al het zweten aan te vullen. Dat is elke dag een vast gegeven.

Dinsdag heb ik een drukke maar erg leuke dag gehad. Eerst Audrey en Sandy lesgeven en hun derde paard, Undercover, stappen. Deze lijd al een tijd aan een ernstige peesblessure dus alles moet rustig opgebouwd worden in overleg met de dierenarts. Ik ben erg trots op de dames en hun vooruitgang in een week. Ze zorgen super goed voor hun paarden en staan helemaal open voor de manier waarop ik lesgeef. Ik probeer de ruiters te laten voelen wat er onder ze gebeurt en als ze hierop moeten reageren hoe ze dit kunnen doen. Erg mooi is het om te zien dat Sandy weer zelfverzekerd word op paard en hij hierdoor in zeer positieve zin veranderd. Ze heeft geen makkelijke periode met hem gehad en deze ontwikkeling doet beide goed.

Woensdag was het de 22e en zoals elke ander dag tot nu toe 36 of 37 graden. Weer aan het zweten. Als ik geen mega mooie huid heb met al het zweten en drinken dan weet ik het niet meer. 's ochtends hoorde ik een rare omroep buiten. Zoiets als ons luchtalarm maar daarna met een soort omroep? Ik had het opgenomen op mijn telefoon om Freya te vragen wat dit was. Op de fiets op naar stal.

Eerst heb ik op stal Sandy les gegeven. Vandaag heeft ze voor het eerst in lange tijd weer de hele baan gebruikt. Ik ben trots op de vooruitgang die ze boekt elke dag. Daarna weer gestapt met Undercover en 's middags onder het zadel gestapt. Ik hoop dat haar peesblessure helemaal overgaat en ze weer de oude word. De tijd zal het leren, voor nu lekker rustigaan.

Faria mocht daarna aan het werk. Een ontzettend lieve vos merrie en de favoriet van Johnson. Helaas kreupelde ze en kon ik haar niet lang rijden. Morgen zien hoe ze eraan toe is en dan een plan van aanpak maken. Faria is twee keer in het land uitgegleden en heeft hier dus nog steeds een blessure van.

Freya wou vandaag een foto maken voor op hun Facebook. Ik moest Jasze nog rijden dus dat was mijn fotomodel. En een model is ze zeker. Jasze is een bruine 10 jaar oude merrie. Ik geloof dat ze Prix St. George heeft gelopen. Super lief karakter en heel werkwillig. Ze deed super haar best en ik kan veel van haar leren. Maar ik heb vandaag vooral gewerkt aan rechtrichten. Eerst de basis goed voordat we aan de oefeningen gaan. Ik had heerlijk gereden, kletsnat van het zweet en er een paar mooie foto's aan over gehouden. Freya poste de beste foto's op hun Facebook van DADI Equestrian Club. Met een super lief bericht erbij; mensen hoeven niet meer een ticket te kopen om in Nederland les te kunnen krijgen omdat ze nu een Nederlandse coach hebben. Een sensitief persoon met geduld voor lesgeven en kan goed instructie geven. Mensen leren 'voelen' hoe ze moeten rijden. Hoe leuk is dat en ook erg leuke reacties erop van eigenaren!

Na onze fotoshoot heb ik een, voor mij,  nieuw paard gereden genaamd Wish. Grote zwarte ruin. Ook dit paard weer heel erg lief paard (valt me op dat ze dat allemaal zijn). In het begin iets vast in de kaak met buigen, maar het werd al snel beter. Ook met hem weer fijn gereden.

Na het rijden alles op stal opruimt en weer op mijn fietsje naar huis. Iedere dag is de weg naar huis weer anders. Hmmmm volgende keer even echt opletten waar ik langs ga. Maar het mooie is als ik het niet doe dat ik langs allemaal leuke winkels kom en standjes op straat. Heeft ook wel wat!!!

Thuis gekomen met de fiets de lift in en deze op het balkon geparkeerd. Want we willen niet dat hij gestolen word. Daarna opgefrist en de straat op. Looking for some good Taiwanese food, I loooooove it! Ook nog maar even wat fruit kopen onderweg. Denk je dat als je ernaar zoekt je het vind?! Uur later en wat rondjes gelopen een groentewinkel gevonden. Daar maar genoegen mee genomen want ik was opzoek naar een winkel die het fruit voor je 'slacht'. Freya had me dat verteld en dat leek me heel erg handig! Vooral omdat je anders naar beneden moet rennen met je afval om achter de vuilniswagen aan te rennen. Dat was het deuntje wat ik op Facebook had geplaatst. De vuilniswagen speelt het deuntje van 'Fur Elise' af zodat mensen weten dat hij eraan komt. En nee ze hebben niet van die bakken zoals in Nederland maar het word 's avonds één keer opgehaald en je moet het zelf brengen. Dus ook niet aan de straat zetten. Op deze manier wil de overheid het afval op straat beperken.

Wist je dat waar ik woon, in de regio Tusheng, dit de grootste populatie heeft op het kleinste oppervlak? IN DE WERELD! Nou het is inderdaad op straat erg druk. Om er voor altijd te wonen voor mij niets, maar in deze 8 dagen geniet ik er tot nu toe erg van. Beetje mensen kijken, zigzaggen op de fiets tussen de scooters door, standjes kijken, elke straat is weer wat nieuws te ontdekken, noem maar op. Maargoed terug komend op mijn verhaal;  fruit had ik gevonden. Met een ananas en watermeloen (blijkt achteraf niet degene die ik wou, namelijk de watermeloen van Taiwan zelf) ging ik op zoek naar eten voor de avond.

Ik kwam uit op een pleintje wat me bekend voorkwam. Bleek dat ik dichtbij de metro was. Mooi ik wist waar ik was, nu nog dat eten. Eerst kwam ik nog uit bij een bandje dat muziek maakte op het pleintje en veel ouderen die in groepjes op staat aan gymnastiek deden. Erg leuk om te zien! Ook was er een atletiekbaan die erg druk was, wauw en dat met zo'n warmte. Mij niet gezien.

Een paar steegjes verder zag ik een drukke stand. Veel mensen betekend goed eten dus besloot ik daar eten te halen. Dumpling buns waren het, deegpakketjes met vulling van groente of vlees. Van beide heb ik er maar een genomen. Op naar huis om zelf maar fruit te 'slachten' en de dumpling buns te proberen. Wauw het fruit is zooooo lekker, niet te vergelijken met het fruit in Nederland. Ook de mango die ik van Johnson had gekregen is zo anders en zo smaakvol. De dumpling buns waren ook lekker. Er zijn niet veel dingen die ik niet eet.

Nu de voetjes omhoog en met Kees bellen. Elke dag even bellen om te kletsen.  Blij dat het zo kan!

Weer een nieuwe dag. Welke dag is het vandaag.... Owja donderdag. Ik hou hier echt de dagen niet meer bij. Alles gaat zo snel! Even een tosti maken in de pan en op naar stal. Alvast de rijkleding aan. Zweten ga ik toch dan maar al beginnen op de fiets. De tocht naar stal is heerlijk, van de drukte naar de rust en natuur bij stal. Sandy komt vandaag niet omdat Danuberth en Jasze vrij hebben. Ze mogen een dik half uur op de weide spelen anders word het te warm. Undercover mocht daarna weer stappen aan de hand en 's middags onder het zadel. We kunnen binnekort wel beginnen met drie minuten draven. Rustig opbouwen. Caillou is mijn grote vriend geworden. Wat is het toch een bloedmooi paard.  Het is jammer dat hij zo vast zit in zijn lichaam en zo moeilijk voorwaarts wil denken. Vandaag ga ik met balkjes oefenen, dat vind hij mooi en dan krijgt hij de pas er wat in. En inderdaad hij vond het prachtig. Natuurlijk nog steeds wat stijf maar zijn gedachtegang veranderde. Een heel goed teken! Ik was trots op hem en begin een band met hem te krijgen. Mido, de stalhulp was ook aan het rijden. Ik heb zo ontzettend gelachen want het begon te onweren. Bij een luidde knal gingen de paarden er vandoor. Mido had een hele gestreste houding en haar gezicht, jeetje ik kwam niet meer bij. Door mij moest ze ook weer lachen en ik maakte mooi gebruik van de gelegenheid om Caillou voorwaarts te rijden. Grappige is dat ik het ook op film heb!

Na Caillou heb ik voor het eerst op Tika gereden. Wauw ze wil gewoonweg niet de rechter teugel accepteren. Na 10 min had ik redelijke druk op rechts. Johnson stond in de bak en ik heb hem het verschil laten voelen en uitgelegd wat ik deed.  Dit zodat als hij haar traint we op dezelfde lijn zitten. Hij reed haar nog 10 minuten en ik zag Tika steeds meer veranderen in goede zin. Top! Morgen komt dokter Tjoe zelf en gaan we verder met de training. Dat stel daar word je gewoon vrolijk van als je ernaar kijkt. Tika een hele zachtaardige merrie en dokter Tjoe een super vrolijke kleine man met een aanstekelijke glimlach. Dat is heerlijk lesgeven.

Faria heb ik vandaag aan de longe gehad en gekeken hoe ze liep. Ze was ontzettend stijf van het rijden dus moest ik de training bijstellen. Ik overlegde met Johnson of het goed was dat ik haar elke dag ging stappen en op ga bouwen naar de draf. Ze heeft twee keer een glijer in het land gemaakt. Ze is niet bijster intelligent maar super lief en heel aandoenlijk. Een schat van een merrie. Ik denk dat ze ergens in het kniegebied last heeft in combinatie met verrekte spieren.  Ze heeft dus meer rust en tijd nodig om te herstellen, maar rustige beweging is goed.

En dan de laatste van de dag Sir Welf. Wauw weer zo'n knap paard. Aankomende week ga ik veel filmpjes en foto's maken zodat ik wat plaatjes met jullie kan delen. Na 10 minuten opwarmen is hij zo fijn en kent veel oefeningen.  Een paard die ik op mijn eigen niveau kan rijden, super werkwillig en ook nog eens handsome. Kan hij mee naar Nederland?!

'S avonds nodigde Johnson me uit om naar een andere nightmarket te gaan, LE WHA. Eerst namen ze me mee naar Johnson's favoriete restaurant met fried dumpling en soep. De fried dumpling met was azijn eroverheen was werkelijkwaar smullen. Hier zou ik zo weer terug kunnen gaan. Ook hadden we er soep bij. In de soep zat een raar iets wat een beetje zacht was maar in vaste slierten zat. Ik vroeg wat het was, 'eet eerst maar'  zei Johnson. Ik nam een hap en hij vroeg me wat ik ervan vond. Ik zei 'niet raar, goed te eten'. Het bleek varkensbloed te zijn. Ze liegen niet als ze zeggen dat ze alles gebruiken van een dier.

Na even gezeten te hebben en de eerste gang te hebben gehad op naar de nightmarket. Daar hebben we nog overheerlijke inktvis gescoord! Ik denk een van mijn favoriete. Daarnaast was er ook nog een foodstand waar je allerlei dingen in een mandje kon doen en dan werd het voor je gefrituurd in soja olie. Ik mocht iets kiezen om erin te doen. Toen het gefrituurd was mocht ik het proeven, kippenharten! Klinkt verschrikkelijk vies, maar ik zou het zo weer eten. Het smaakte gewoon naar vlees, niets bijzonders. Om de dag goed af te sluiten op naar de bekendste ijssalon in de omgeving. Ik had geschaafd ijs met oreo en chocoladesaus. Really liked it! Snel op de terugweg een oplader gekocht omdat die van mij kapot was en op naar huis met de auto. Het verkeer hier werkt iets anders dan bij ons. Het zijn vooral scooters in het centrum en wat auto's. De scooters zigzaggen overal tussendoor en de auto's toeteren als ze ergens langs willen en moeten goed uitkijken als ze van baan verwisselen. Beter geen scooter raken. Owja rechts inhalen geen probleem. Beter dan in Nederland, tenminste geen irritatie met betrekking tot linksrijders! Nog een feitje, de stoplichten tellen af zodat je weet hoelang je nog moet wachten.  Uberhandig!!!

Thuis aangekomen de lader geprobeerd maar ik doe of iets verkeerd of dat 'piep' ding werkt niet. Morgen maar even op stal vragen voor een andere. Gelukkig heb ik nog een powerbank meegenomen en kan ik mijn wekker zetten! Slaap lekker!

Vandaag, vrijdag,  werd ik zonder wekker wakker. Ten eerste omdat ik in het ritme kom en ten tweede omdat ik hem was vergeten te zetten. Haha. Gelukkig stond mijn interne klok al op Taiwan, mijn redding.  Kleren aan, gatver weer die longsleeve. De muggen op stal vreten me anders op.  En ja ik weet het; deet gebruiken. En nee; het helpt geen moer. Deze insecten zijn zo hardnekkig en koppig dat smeren met wat dan ook niet helpt. Je zweet ook teveel om hier tegen te kunnen smeren. Nou dan maar lange mouwen maar niet van harte. Op de fiets naar stal na een lekkere tosti uit de pan.

Op stal direct Danuberth opzadelen, losrijden en Sandy lesgeven. Vandaag heeft ze al veel meer de hele bak gebruikt. Ze maakt me een trotse trainer.  Ze kan veel meer dan ze zelf denkt en dat begint ze te zien. Binnenkort beginnen met galop aan de longe. Spannend voor haar! Danuberth schrok vandaag, maar ze ving het goed op en ging door. Voor haar een hele overwinning en na de les kreeg ze complimenten van Johnson. Zelfs al mooie ontspanning van beide en Danuberth aan de teugel vanuit het voorwaartse. Alleen contact houden op de teugel. On the right way!

Daarna Lisa les gegeven. De eerste keer dat ik haar les gaf. Een hele lieve vrouw die veel over heeft voor haar paard. Na de les gaat ze met Arthur grazen en krijgt hij een douche. Arthur was vandaag niet gelijkmatig in stap en draf en daardoor rustigaan moeten doen. Ik hoop dat ze, ondanks de beperking van vandaag, het toch naar haar zin heeft gehad.

Voor de lunch nog maar even Undercover aan de hand stappen 15 min. Na het stappen getoiletteerd; oortjes netjes, benen opgeschoren en gewassen.  Daarna lunch. Vandaag vis en rijst met groente. Onder de lunch liet ik Johnson mijn adapter zien en dat hij niet werkt. Blijkt dat je hem moet locken zodat hij in het stopcontact blijft zitten en meer geweld moet gebruiken. Gelukkig kan ik mijn telefoon weer laden! Na de lunch even liggen in bij de lockers, daar is airco! Ik ben daar behoorlijk fan van geworden. Even afkoelen in het dampige en warme klimaat en heerlijk slapen 's avonds onder de deken.

'S middags verder met Faria rijden. Alleen maar stappen vandaag voor de beweging,  niet overbelasten. We geven haar de tijd om te herstellen. Undercover onder het zadel stappen en Jasze rijden. Jasze deed het zo goed vandaag. Ze is zo fijn te rijden en kent zoveel oefeningen. Erg leuk en super voor mij om wissels met haar te oefenen. Contra ook geoefend om te checken of mijn zit en hulpen correct zijn. Zo niet dan springt ze om. Het ging goed!

Als laatste dokter Tjoe lesgeven. Wat een geweldig koppel hij en Tika. Eerst heb ik Tika wat los gereden en daarna dokter Tjoe lesgeven. Tika wil graag de linkerteugel vastpakken dus dat was onze focus vandaag. 'Relax your left hand but keep a light connextion on the rein' was mijn meest uitgesproken zin. Veel buigen naar de kant waar ze de teugel niet wil accepteren om acceptatie op de rechterkant te krijgen en gelijke druk te creëren op beide teugels aan het einde van de rit. Na 45 min kende ik de twee niet meer terug. Ook heb ik veel lol aan deze twee. Ik laat veel mensen het ritme tellen 'een, twee, een, twee' en in het Chinees is dit 'ie, ur, ie, ur' (fonetisch dan hè). Dokter Tjoe verwachte het niet en moest hard lachen om mijn Chinees! Een super leuke les met een tevreden eigenaar.

Zo, de dag zit er alweer op. Johnson en Freya hebben me uitgenodigd om mee te gaan eten naar de broer van Johnson. De ouders waren ook daar, de schoonzus en zijn nichtje van bijna twee jaar oud. Ik werd zo hartelijk ontvangen en ze waren zo vriendelijk, je voelt je een deel van de familie. Iedereen werd voorgesteld en ik kreeg een rondleiding door het huis. Het huis ligt in de bergen dichtbij Tamsui met uitkijk op de zee. In Taipei zijn er meer flats dan huizen, het was erg leuk om te zien. Vivian, twee jaar oud, was helemaal gefascineerd omdat mijn uiterlijk anders is. Ik had haar op de arm en ze bleef met mijn haar spelen. Raar dat blond en licht bruin. We gingen aan tafel. De moeder van Johnson had voor ons gekookt. Het rook heerlijk en zo zag het er ook uit. Er stond vanalles op tafel; verse tonijn, grote stukken bamboe met saus, bladgroente met knoflook, gebakken kip met haar eigen saus, inktvis met gember/sojasaus, nog meer groente en een soep van bittere meloen met ananas en kippenpoten. De soep schijnt goed te zijn voor in de zomer, het koelt je lichaam af. Mijn absolute favorieten waren de tonijn en de inktvis. Ik hou zo van goed klaar gemaakte inktvis! Mijn glas werd continu bijgevuld en ik kreeg een biertje. Het glas bijvullen stamt af van de Chinese cultuur. Het is niet netjes als je gast een leeg glas heeft dus blijven ze het bijvullen. Het was zo ontzettend gezellig en ik maakte de grap dat ik maar bij haar in de leer moest met koken. Dat resulteerde in een uitnodiging om zondag dumpling te leren maken from scratch. Hoe cool is dat?! Vivian at voor het eerst met chopsticks, wauw en dat al op die leeftijd. Zo leuk om te zien. Ik maakte een foto van haar en ze bleef maar poseren. Na het eten kregen we als toetje kersen en een soort koek rolletjes gemaakt met bruine suiker. Het was een voorrecht om mee te mogen eten bij deze familie. Ze hadden zoveel moeite gedaan voor dit diner en verse producten van hoogste kwaliteit gekocht zoals de inktvis en tonijn. De familiaire setting maakte het zo ontzettend gezellig, beter dan op straat eten halen. De manier waarop ze me behandelden, zo gastvrij, en hoe open ze waren was een geweldige ervaring. Deze ervaring zal me altijd bij blijven!

Na het eten zette Freya en Johnson me af bij de metro en moest ik nog een uurtje naar huis reizen. Thuis aangekomen snel naar voldaan op bed morgen weer vroeg naar stal.

I hope you enjoyed! Stay tuned for more Taipei adventures. Dikke kus uit Taiwan!