Incredible Taipei and DADI Equestrian adventures!

Alweer de 25e geweest. Een drukke dag op stal, maar erg fijn en het blijft afwisselend. Elke dag paarden trainen en mensen lesgeven. In deze setting is het perfect; 9.00 tot 18.00 uur op stal en Johnson deelt mijn planning in. 's ochtends zie ik welke paarden ik ga trainen en welke mensen ik ga lesgeven. Soms komt er tussendoor een bij maar dat is prima te doen. Het blijft erg afwisselend tot nu toe.

Over afwisseling gesproken; waarschijnlijk ga ik ook op een andere stal in Taiwan lesgeven. Het bevalt van beide kanten heel goed en we hopen zo nog meer mensen te kunnen bereiken met deze methode van lesgeven. Voor mij natuurlijk ontzettend gaaf en een mooie kans om ook andere stallen te zien. Wanneer je dacht dat het niet mooier kon worden. Nog maar even niet op de zaken vooruit lopen, afwachten of het doorgaat. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het een eer vind dat ze dit aan me vragen. Spannend!

Maargoed terug komend op mijn dag. Sandy en Audrey waren later vandaag dus heb ik eerst Undercover aan de hand gestapt. Daarna Caillou gereden en die had alles behalve zin om te werken vandaag. Ik had een dubbelsprong opgezet om hem wat actiever te krijgen en voorwaarts. Nou dat viel tegen, de clown. Niet duwen met je zit hoor ik mezelf zeggen, nee ik weet het maar dat beest wil maar niet vooruit... Later nog maar wat andere dingen verzinnen om hem actiever te krijgen.

Na het rijden van Caillou kon ik verwisselen van shirt. Even droge kleren aan. Lunchen ook niet te vergeten en voor het eerst na de lunch in slaap gevallen. Lekker in de airco bij de lockers. Jeetje, de airco ben ik gaan waarderen en ga ik zeker missen. Even weg van de elke dag 36/37 graden.

's middags nog Undercover gestapt onder het zadel en draven. Maar ik heb dat draven maar snel laten zitten. Hiervoor gaat het nog niet goed genoeg. Geeft niet, meer tijd geven voor herstel. Jammer dat ze een blessure heeft want ik zou haar graag willen rijden. Ze heeft immers Grand Prix gelopen dus er valt veel te leren voor mij.

Daarna waren Sandy en Audrey op stal. Audrey gaat 2 juli naar Marjan in Nederland om te trainen en wedstrijd te rijden. We hebben wat oefeningen gedaan zoals de gebroken lijn en wijken 5/10 meter. Alle puntjes op de 'i' zodat ze weet wat er van haar verwacht gaat worden op de wedstrijden. Ik hoop dat het een goede ervaring voor haar word.

Daarna was Sandy aan de beurt. Ik reed Danuberth voor haar los en we gingen weer oefenen met hem ontspannen te krijgen, maar nog belangrijker om Sandy meer te laten ontspannen. Elke les gaat het steeds beter en word ze zelfverzekerder.

Ook heb ik deze dag Shawn geholpen met zijn paard Whis te rijden. Hij wou graag een sprongetje maken. Eerst wat dressuur gereden en daarna een hindernis opgezet. Whis liet zich in de dressuur goed bewerken en was richting de sprong erg braaf. Shawn moest vooral leren om niet te duwen met zijn zit en een beetje te gaan staan boven de sprong in plaats van plat liggen. Mooi één ritme houden en ontspannen. Hij zei dat hij niet bang was en al eerder had gesprongen. Achteraf bekende hij dat hij het toch spannend vond, maar hij vond het een erg leuke les.

Na een wederom leuke dag op naar huis. Vanavond lekker thuis blijven en het thuisfront bellen. Eten had ik nog in huis dus ik hoefde niet meer naar de supermarkt. Heerlijk een avondje tv kijken.

Na een avondje lekker thuis te zijn geweest was het weer tijd om aan een nieuwe dag te beginnen. Vandaag, zondag, zouden Sandy en Audrey er optijd zijn. Ik had Danuberth al losgereden en Sandy kon direct opstappen. Hij liep zo fijn en reageerde zo scherp op de hulpen, dat ik hoopte dat Sandy er ook wat van zou merken. Ik vind hem heel erg veranderd in anderhalf week. Ze ging vol zelfvertrouwen door de hele bak. Danuberth schrok in de hoek en Sandy reed heel dapper door. Ik legde haar uit dat wat hij ook deed, ze hem gewoon door moest blijven rijden en opdrachten moest blijven geven. Hij had wat anders nodig om over na te blijven denken dan schrikken. Het werkte en ze was zeer tevreden over de les.

Na Sandy was het de beurt aan Audrey. Het is nooit een straf om Jasze los te rijden. Ik oefende het wijken met haar en liet Audrey door de headset weten welke hulpen ik op welk moment gaf. In de les oefende we een L1 proef om haar voor te bereiden op de wedstrijd. Ze deed het super en ik gaf haar wat tips om tijdens de proef goede punten te kunnen scoren. Na de les wilde Sandy graag zien hoe Undercover het deed en we besloten om van 15 min stappen naar 20 te gaan. Ze was het met me eens dat het draven nog geen goed idee was.

Vandaag heb ik voor het eerst op Yona gereden. Een erg lieve merrie. Het ging heel goed, maar ik merkte dat er iets niet goed was in haar lichaam. Ik het begin wat stijf, dat werd gelukkig beter. Haar linkergalop ging erg moeizaam en ze wou graag omspringen. Waarschijnlijk heeft ze last van haar linkerbeen en is rechts makkelijker voor haar. Johnson vond dat het goed ging had hij tegen Freya gezegd. Erg leuk om te horen want dat betekent dat ik mijn werk goed doe en ze tevreden zijn.

Daarna één van mijn favoriete gereden. Sir Welf blijft een 'handsome' paard en een super karakter. Wanneer hij naar beneden denkt; wauw wat een power. Maar het naar beneden denken vanuit het voorwaartse vind hij nogal lastig. Wissels springt hij heel makkelijk en heeft hij geleerd vanuit het springen. Voordat hij naar Taiwan is verkocht sprong hij 1.20 meter, M niveau wedstrijden.

Ook heb ik Le Maron voor het eerst gereden. Een hele zachtaardige ruin, donkerbruin en knabbelt graag op dingen. Hij voelde met rijden niet aan als een typisch dressuurpaard. Ook was zijn rug strak en moest eerst wat losser worden. Hij is al 20 jaar dus wat stijfheid in zijn lichaam is te plaatsen. Nadat hij wat losser was sprongen we perongeluk op de diagonaal drie wissels om de twee passen. Het voelde zo makkelijk dat ik het nog eens probeerde en dat was geen probleem voor hem. Ik had het nooit verwacht en was blij verrast. Erg leuk gereden met hem voor de eerste keer.

Eenmaal klaar met werken ging ik naar huis douchen. Na een half uur werd ik opgehaald door Freya en Johnson om bij zijn broer, Jack, te gaan eten. Eerst nog even stoppen om bij een grote fruitzaak ananas en draken fruit te halen. Ik was heel benieuwd naar het roze fruit. Johnson waarschuwde me dat je er rode plas van kan krijgen, dus dat ik niet hoefde te schrikken.

Bij Jack aangekomen had zijn moeder dumpling gemaakt en inktvis. Eerst zou ik samen met haar dumpling gaan maken, maar we waren laat dus had ze alles al klaargemaakt. Het eten was weer heerlijk. Net zo gastvrij als de vorige keer en super gezellig. Ik ben blij dat ik deze mensen heb leren kennen en zoals ze zeiden; dat ik nu deel van de familie uitmaak. Jack gaat me een Chinese naam geven voordat ik wegga. Iedere Chinees geeft een engelse naam die voor ons makkelijk te onthouden is. Deze kiest de persoon zelf. Wist je dat het eerste deel van mijn naam, Ma, in het Chinees 'paard' betekend? Hoe toevallig is dat voor degene die mij kennen! Dit moest ook terug komen in mijn Chinese naam zei Jack.

Na het eten kregen we fruit genaamd Durian. Het is de foto van de stekelige groene bollen. Jeetje wat een stank komt er vanaf! Je kunt dus nagaan, ik met wagenziekte achterin de auto in de bergen en die stank, dat ik behoorlijk misselijk was! Raar genoeg smaakte het niet slecht, maar eerlijk gezegd zou ik het zelf niet kopen. Verder hadden we nog een soort meloen gekocht die wij in Nederland niet hebben. Altijd goed meloen, super lekker! Na het eten weer bedankt voor de enorm gezellige avond en op naar de metro. Een rit van een uur naar huis. Lopend op weg naar huis werd in ondervraagd door een Taiwanees die mij als Europese interessant vond. Erg leuk om kennis te maken en wat over cultuur te praten. En voor je het weet is de dag weer om.

Maandag 27e heb ik eerst lekker uitgeslapen! Dat was ik wel aan toe met zes werkdagen en laat naar bed omdat ik graag in de avond nog even met Kees bel. 's middags had ik met Freya bij metrostation Daan afgesproken om naar de spa te gaan. Hier wachtte een massage op ons. Voordat ik naar Taiwan ging was ik van het paard gevallen en had een behoorlijke klap gemaakt. Ik kon nog steeds na anderhalf week de spieren voelen onder de massage. 'Moet het harder' vroeg de masseuse. Nou nee, het was wel prima zo. Ze vroeg ook nog of ik nerveus was, maar mijn spieren waren net beton van de val. Sommige plekken deden behoorlijk veel pijn, maar naderhand voelde het een stuk beter. Voor de rest heerlijk kunnen genieten en ze sloot af met een hoofdmassage. Daarna nog even liggen kletsen met Freya waarna we konden douche. Als afsluiting kregen we water waar  gedroogde sinasappelschil in had geweekt met wat zout. Een hele aparte smaak. Freya is er gek op, ik moest even wennen.

Na de spa gingen we ijs eten bij een bekende ijssalon in de buurt. Omdat we te lui waren om te lopen door het warme weer en de massage, op naar de metro. In deze regio zijn meer Europeanen te vinden en wat Amerikanen in verband met universiteiten. Naast ons zat een Amerikaan. Hij had ijs besteld en zette het op tafel. Bovenop het ijs zat een puddinkje die eraf kwabbelde op de tafel. Ik had de slappe lach om zijn gezicht en met mijn nog anderen. Aanknopingspunt gevonden. Zo kun je wel een praatje maken!

Na ons mango en lychee ijs op naar Taipei 101. Een toren met een hoogte van 508 meter en de snelste lift met een top snelheid van 1.010 meter per minuut. We arriveerde op de 89e verdieping op 382 meter in 37 seconden. Dat voel je wel aan je oren zeg. Het uitzicht was verbluffend, wauw. Uitzicht over heel Taipei bij avond. Dit was de moeite zeker waard. Natuurlijk mezelf ook nog even voor schut zetten met mijn selfiestick. Ow nee, iedereen heeft er hier een ik val gelukkig niet op. Heel interessant; dit gebouw heeft een anti aardbeving ontwerp dat aardbevingen kan weerstaan met grootheden gemeten in de laatste 2500 jaar. De bol die op de foto's is te zien is de wind demper. Het gebouw kan snelheden tot 60 meter per seconden weerstaan. Deze demper is de werelds zwaarste en grootste demper. Een bal van 5,5 meter in diameter, gemaakt van 41 lagen staal van 12,5 centimeter dik en 660.000 kilo zwaar. Erg intrigerend om te zien en wat een wonderbaarlijke techniek.

Na het uitzicht bewonderd te hebben en de wind demper op naar de 88e verdieping naar de 'Treasure trove'. Hier was een tentoonstelling van allemaal gesneden koraal en edelstenen. Heel erg mooi om te zien, maar dat is dus ook het rampzalige. Door dit soort handel verdwijnt het koraal meer een meer uit de zee. Het duurt maarliefst 10 jaar voor 1 centimeter koraal om te groeien! Reken maar uit hoe snel onze natuur slinkt als wij mensen dit weg blijven halen. Dat is wat mensen zich hier niet realiseren als ze deze natuurlijke pracht zien. De oom van Freya heeft een bedrijf in koraal en ze verklaarde dat het koraal elk jaar in prijs stijgt, het word elk jaar schaarser. Maar toch bijzonder om te zien en de schoonheid te aanschouwen nu we er toch zijn.

Nadat we alles bekeken hadden gingen we weer met de mega snelle lift naar beneden en opzoek naar eten. Indiaas vandaag, kip curry met naan (soort brood). Smullen geblazen! Super gezellig gekletst en daarna samen de metro in. Snel weer naar huis, morgen begint de dag weer vroeg en weer zes dagen te gaan.

Dinsdag was Sandy niet op stal en heb ik Danuberth gereden. Freya heeft nog wat leuke foto's gemaakt en een op DADI Equestrian Club Facebook geplaatst met de zin; 'altijd fijn om een goede ruiter te zien rijden'. Erg leuk om te lezen en te zien dat je werk gewaardeerd word. Ik zal er een paar foto's van plaatsen.

Ook heb ik vandaag Dr. Chu (ja ik weet eindelijk hoe je het schrijft) weer les gegeven. Heerlijk om te zien hoe goed hij mijn vorige les heeft opgepikt en hier volhardend mee verder gaat. Als hij zo doorgaat dan zal dit een wereld aan verschil maken voor hem en Tika. Aan het einde liep ze redelijk ontspannen en was Dr. Chu heel blij. Erg leuk dat hij zei te genieten van de les en dat hij zoveel verschil voelde. Dat is wat ik ze graag wil leren, rijden met gevoel.

Volgende was James, de plastisch chirurg. James heeft drie paarden op stal en komt vaak rijden met zijn vrouw. De les verliep verliep heel goed. We praatte nog wat na en hij vertelde me dat hij altijd met de verkeerde principes heeft gereden. Ik zei dat er ook goede dingen waren en we die gaan uitbouwen. Ik vind het super dat hij inzag dat je ook op een andere manier kan paardrijden dan met kracht. Subtiele hulpen en met je zit rijden. Hij vroeg me of ik niet langer kon blijven. Voor mij het grootste compliment als trainer. Geweldig!

Verder heb ik vandaag Sir Welf, Caillou, Undercover gereden en in bijzonder genoten van Jasze. Perongeluk een piaffe gereden en dat smaakte naar meer. Zo lichtvoetig en al die power! Het is zo'n werkwillige merrie en zo braaf! Werkelijkwaar een genot om te rijden. Nog een keer de piaffe, passage en weer laag en rond in de hals. Laag en rond zorgt ervoor dat ze de rugspieren op de goede manier gebruiken, deze uiteindelijk sterker worden en het zorgt voor ontspanning. Belangrijkste taak voor mij is om Jasze zo te rijden dat Audrey goed uit de voeten kan met haar. Ik train niet alleen Jasze, ze is ook nog eens een goed leerpaard voor mij. De ultieme test of mijn zit correct is. Wat een paard!

Onder het rijden begon het te onweren. Flinke stortbuien. Gelukkig rond de tijd dat we vrij waren was het weer droog. Johnson vroeg of ik schone kleren bij me had. Dit keer dus niet omdat ik niet had gerekend op uiteten. Het was een casual eettentje dus met zijn drieën opweg in de paardrijkleding om noodles te gaan eten. Weer zo ontzettend lekker gegeten en een heel raar ei gehad. Zwart van de sojasaus van buiten en zacht van binnen, wederom lekker. Johnson ging onder het eten even weg en kwam terug met een kraskaart. 'Wat zou je kopen als je 10.000 euro zou winnen' vroeg hij. 'Een paard, of is dat te afgezaagd?' zei ik. 'Langzaam, langzaam krassen' zei hij. 'Anders is er geen lol aan'. Super langzaam krassen en niet de 10.000 euro gewonnen, maar 5 euro. Haha. Johnson ging naar de winkel geld innen dacht ik, maar kwam met twee loten terug dit keer. Een voor Freya en een voor mij. Freya won niets maar ik had 5,50 euro (200 Taiwanese dollar). Freya kreeg 100 en ik kreeg 100. Een gezellig avondje uit samen. Thuis de was in de wasmachine en direct draaien. Twee rijbroeken mee is in principe genoeg maar dat betekent wel dat ik elke dag moet wassen gezien ik elke dag drijfnat ben van het zweet. Na de was ophangen en met Kees bellen snel naar bed. Weer laat genoeg. Owja en nog even een filmpje gemaakt van de vuilniswagen met 'Fur Elise'. Dat moet ik natuurlijk nog even met jullie delen na mijn quizvraag op Facebook!

Woensdag de 29e begon de dag met het verzorgen van Undercover. Elke avond smeren we klei op de voorbenen, nat papier eromheen en een bandage om het bij elkaar te houden. Dit helpt de benen droog te houden en gaat zwelling tegen. Hopelijk ondersteunt deze verzorging het herstel van haar peesblessure, de arme ziel. Ze wil zo graag werken, maar mag nog niet. Sandy is ook zeker de moeite waard om even te noemen. Wauw deze vrouw veranderd elke les en ik heb vast al een gezegd dat het top is om haar les te geven. Maar bij deze dus nog een keer! Vandaag overtrof ze zichzelf weer door langs de uitgang van de bak te rijden waar een 'enge' man stond. Ik ging erbij staan en liet haar voorbij de uitgang rijden. Niets aan de hand en nu rijd ze zelfverzekerd door de bak. Super om te zien dat ik haar hierbij kan helpen!

Caillou was vandaag, buiten dat zijn lichaam niet meewerkt, niet in een opperbeste stemming. 'Ga zelf maar lekker door de bak rennen' was zijn antwoord. Nou ik heb mijn sportkleding mee, maar ik zal je verklappen die heb ik echt nog niet nodig gehad! Jeetje wat liet dit paard me vandaag werken. Dikke clown is het.

Gary wou graag een keer op Sir Welf rijden. Vandaag was eindelijk zijn dag en ik mocht hem lesgeven. Gary spreekt buiten 'bye bye' en 'you're welcome' geen Engels. Dat betekent dat Freya altijd moet vertalen als ik lesgeef. Als eerste reed ik Sir Welf los. Bijzetteugels mee, longe en vertrouwen in hem. Freya knoopte alles vast en ik maakte een knoop in mijn teugels, eens even testen of hij braaf is. Freya gaf de hulpen en ik deed wat oefeningen. Gary snapte er nog steeds niets van. Sir Welf was braaf en ik liet Gary opstappen. Eerst die sporen af. 'Ik kan ze wel omhouden voor als hij lui wordt' zei hij. Maar ik deed ze met een reden af. Hij moet leren controle uit handen te geven en wat is een betere manier dan een zitles. Geen teugels, niet het ritme bepalen enkel ontspannen en op je zit focussen. Ik liet Freya uitleggen wat we gingen doen en hij vond het een uitdaging. Zijn voeten gingen heen en weer in de beugels en ik ging met hem aan zijn balans werken en ontspanning in zijn benen. Niet knijpen met de knieën maar veren uit de enkels en benen lang houden naast het paard. Aan het einde van  de les stapte ik zelf nog een keer op om Gary het verschil te laten zien in mijn houding en daardoor de houding van het paard. Hij zag in dat zijn knieën losser moesten en de benen ontspannen.  Hierdoor creër je balans. Ik moest in het begin aftasten wat hij ervan vond, maar aan het einde wat hij heel enthousiast. Op naar een volgende keer.

Trouwens even tussendoor; wisten jullie dat ze hier ijs maken van kidneybonen? Zoete aardappel ook! Strange! Maar ik moet zeggen best wel lekker met ijs. Ik had het niet verwacht en vond en vind het nog steeds een rare combi.

Vandaag heb ik Frankie met Lemon voor het eerst les gegeven. Freya waarschuwde me al dat hij erg verlegen was en niet zoveel zou zeggen. Zijn moeder had de afspraak gemaakt bij mij omdat hij dit zelf niet zou doen. Lemon was een banaantje naar rechts dus gingen we rechtrichten. Je paard recht rijden zodat hij balans krijgt en 'op zijn eigen benen loopt'. Een gebroken lijntje tussendoor omdat ik merkte dat dit een ruiter is die je een beetje bezig moet houden. Dat ging erg goed. In de galop moest ik erg lachen. Frankie had zijn buitenheup wat te ver naar voren en zijn benen gespannen waardoor Lemon het makkelijker vond om om te springen naar de andere galop. Ik lichte hem de hulpen toe die Lemon in de goede galop moesten houden, maar het lukte hem iedere keer net niet. Zelf maar even erop en voelen. Prima de volte rond dus nog wat meer aan Frankie's houding sleutelen. Hij zag aan mij hoe ik zat en ik legde het uit. Freya bleef de hele les naast me staan om de les te volgen. Aan het einde van de les vroeg ik wat hij ervan vond, 'not bad' kreeg ik als reactie. Ik moest lachen en reageerde adrem met een glimlach; 'not bad, not bad?! I don't get more than that? Well for a foreign trainer, I was hoping for a good or even great!'. Freya kreeg de slappe lach en Frankie wist even niet hoe hij moest reageren en moest uiteindelijk ook lachen. Freya vond het een goede grap en ik sloeg de spijker precies op z'n kop. 'He always reacts with 'not bad' or 'so so'. So that was a brilliant joke'. We hebben een enorm leuk team en humor genoeg met zijn allen. Leuk werk en een leuke sfeer!

Na het rijden lekker douche op stal want nodigde Gary ons uit om mee te gaan eten. We gingen naar een restaurant dat heel bekend is in de buurt waar ik woon. Casual maar heel gezellig met super eten. We kregen rijstsoep met zeevruchten. Onder andere de zeevrucht abalone, een dure delicatesse in Taiwan. Verder hadden we nog wat gerechten erbij zoals gefrituurde kip met chilli, beef met sojasaus en gefrituurde krab. Gary was een goede gastheer en zorgde ervoor dat ik alles kon proeven. Frankie bleek onder het eten een heuse weetjes machine te zijn. Wauw zoveel kennis en pas 20 jaar oud. Freya vertelde me dat zijn vader de bekendste tandarts is in Taiwan en dat zijn moeder heel erg van reizen houd. Dat reizen was te merken aan zijn brede kennis van landen binnen een buiten Europa.

'S avonds toen ik thuis was heb ik het draken fruit nog geprobeerd wat resulteerde in een roze hand. Wist je dat dit fruit je lichaam reinigt en je rode plas geeft? Raar hè! Het had geen sterke smaak, alleen een hele sappige vrucht. Wauw wat gaan de dagen snel voorbij!

Donderdagochtend maar weer begonnen met draken fruit. Nog steeds geen rode plas. Johnson had me ervoor gewaarschuwd omdat sommige mensen na het eten naar het ziekenhuis snellen omdat ze denken bloed in hun plas te hebben. Goed dat hij dat het er even bij heeft gezegd. Ik nog maar even een omelet gemaakt, zodat ik met een goed gevulde maag de dag kon starten.

Ik was buiten aan het wachten op Johnson en Freya. Omdat het regende gisteren brachten ze me thuis. Dat betekent automatisch dat ze me ook moeten ophalen de volgende ochtend.  In de tijd dat ik aan het wachten was kwam de postbode voorbij. Een groene motor met een bak achterop vol met post. Wat leuk om te zien en zo anders dan in Nederland.

Vandaag was het de beurt aan Sandy en danuberth voor een zitles met als doel meer balans en beter doorzitten. Ik wou Sandy laten voelen hoe het was om goed door te zitten. Ze was heel blij toen ze het voelde en een idee had wat we naartoe aan het werken zijn. 'I really enjoyed the sittinglesson, next week a cantor at lunge' zei ze. Helemaal top want 2,5 week was ze heel onzeker en nu maakt ze zelf plannen en durft doelen te stellen.

Vandaag heb ik Faria gecheckt voor Johnson. Nog steeds kreupel rechtsachter. Ik heb benadrukt hoe belangrijk het is in elke dag met haar te stappen. De blessure de tijd geven om te herstellen.

Caillou heeft me weer laten werken maar nu aan de longe. Ik ga iets verzinnen wat hem met voorwaarts laat denken en wat hij leuk gaat vinden. Arm beest, zijn lichaam werkt gewoonweg niet mee. We doen beide ons best en ik merk dat ik een hele goede band met hem heb gekregen.

Frankie wou vandaag weer les met  Lemon. Ik vroeg na het losrijden of hij openstond voor zitles. Hij wou het wel proberen dus ik haalde het materiaal op. Ik heb werkelijkwaar gegierd van het lachen. Ik gaf hem allemaal opdrachten en maakte het hem lastig. Hij ging dapper door wat resulteerde in grappige gezichten of grappige reacties van het paard. Soms een voorzichtig bokje omdat hij te gespannen zat. Het gezicht van Frankie, daar kon je niet omheen op dat moment. Geweldig! Ik vroeg aan het eind wat hij ervan vond. Hij zei;  'well hard actually. Sounds easier than it is'. Een mooie bewustwording en ik mijn doel bereikt.

Voordat we klaar waren op stal kwam Johnson met een slang aan. Wat een pracht dier. Ik moest even een foto maken natuurlijk om te delen. Een mooie afsluiting van de dag. 'S avonds de straat op gegaan voor eten en spray tegen muggen. Ik kwam uiteindelijk uit bij de MC Donald. Wauw, daar had ik zo'n zin in. En maar een double cheeseburger medium menu voor; JA HOOR €2.75. Jeetje goedkoop niet???

Vrijdag 1 juli begon de dag met Jasze en Danuberth op de weide zetten met de kleine pony. Beide blij om buiten te zijn, maar niet te lang want het was alweer over de 30 graden in de ochtend. Daarna het vaste ritueel Undercover stappen. Alles ging verder zijn gangetje en het was een rustige dag. 'S middags ben ik eerder begonnen en heb ik een lijntje van hindernissen in de bak opgebouwd. Herinner je de schimmel Caillou nog die niet graag wil werken? Ik heb hem laten vrijspringen. De eerste keer waren alleen Tina en Howard in de buurt. Caillou nam een aanloop en wou tussen de twee kruisjes stoppen. Ik dreef hem naar voren en hij bedacht zich niet en sprong over de lijn die als afzetting diende. De clown. Johnson was inmiddels ook wakker. Iedereen slaapt hier namelijk even in de middag pauze. Johnson kwam de bak in om me te helpen. Mido, Howard, Shawn en James kwamen ook helpen. Ze vonden het allemaal intrigerend. Maar het beste was dat Caillou er lol in had. Na twee keer had hij door wat hij moest doen en hij ging maar door. Ondanks zijn stijve rug deed hij het super en op het eind stond de hindernis op 1.35 meter. Gaaf om te zien en wat een prestatie voor dit paard, met alle gemak over de hindernis. Dus geen zadel meer op de rug eerst vrijspringen met hem tot het beter word en hem de tijd geven. Na het springen heb ik hem gewassen en een massa gegeven met de waterstralen op zijn rug. Ook gaan we iedere dag buigoefeningen doen met snoepjes. Vandaag nog wat stijf maar dat zal wel wat beter worden.

'S avonds op stal gedouched en samen met een aantal medewerkers van stal uiteten bij het restaurant genaamd; 'beste zeevruchten restaurant'. Het was super goed eten en ik denk mijn favoriet tot nu toe, buiten het eten bij Jack thuis natuurlijk. Wauw wat een smaak. Ze weten hier heel goed hoe ze met kruiden moeten koken. We hadden van krab tot biefstuk en van broodjes met milkcream tot noodles met varkensdarmen. Ook moest ik de 'fried rice' proberen met garnaaltjes en de 'fried noodles'. Erg populair hier! Wat ik ook nog nooit had gehad was de bittere meloen met soja saus en tomaatjes. Aparte smaak maar wel lekker met dit warme weer. Aan het einde van de rit bestelde ze nog broodjes, leken op bapao, met aan de binnenkant room en boter. Echt mega lekker, nog maar eentje om het af te leren. En nee ik ben nog niet aangekomen, haha. Merendeel gaat over eten in mijn reisverslag ik weet het. Maar dat doen ze hier ook heel veel en ik verbaas me iedere keer weer over wat de Taiwanezen allemaal op kunnen. Meeste zijn niet bijster groot en tenger. Onder het eten hebben we Shawn, 14 jaar, nog voor de gek gehouden. Ik wou het recept hebben van de broodjes met milkcream en dat kon hij wel voor me vertalen. De verlegenheid sloeg toe en we hadden er allemaal lol om. Leek mij wel een goed afscheidscadeau voor 3 augustus!

We hebben maarliefst met negen personen gegeten en twintig gerechten besteld. Ook hebben we in overvloed drinken gehad. Johnson vroeg me hoeveel we in Nederland zouden moeten betalen voor zo'n avondje. Ik rekende uit dat het ongeveer tussen de 300 en 350 euro zou zijn. Hier in Taiwan kun je dit dus al doen met negen personen voor 100 euro!!! En je zit helemaal vol aan het einde van de rit. Zo blijft het nog eens leuk om uit eten te gaan! Nadeel is dat je te vaak gaat, haha.

Wat een gezellig avond en je voelt je heel welkom tussen alle mensen op stal. Gary vroeg of ik over een jaar weer terug kwam. Wie weet, de tijd zal het leren.

Vandaag, zaterdag 2 juli, heb ik eerst Audrey les gegeven op Jasze. Oefeningen uit de L1 en L2 proeven geoefend. Audrey gaat morgen naar Nederland om bij Marjan, mijn instructrice, te trainen voor twee weken. Ze gaat hierbij naar Handelsstad Sipko Sipkens om een paard te trainen en wedstrijd ervaring op te doen. Ik ben benieuwd wat ze ervan vind! Ze zou me op de hoogte houden via Facebook.

Daarna heeft Sandy balkjes geoefend met Danuberth. Eerst heb ik Danuberth losgereden en ervoor gezorgd dat hij ontspannen was. Sandy stapte over de balken in stap en we stelden een nieuw doel naast de galop, over de balkjes in draf. Heerlijk om te zien hoe ze steeds meer gaat genieten! De paarden hadden daarna wel wat speeltijd verdiend in de weide.

Caillou mocht vandaag even spelen in de weide en ik ga elke dag verder met masseren en buigoefeningen. Ik hoop dat ik hiermee verschil kan maken voor hem. Alleen werd hij wel erg enthousiast van de wortels en ontgelde mijn vinger het bijna. Hij word steeds enthousiaster en vandaag kon hij een stuk verder buigen in zijn lichaam dan gisteren. Hopen dat dit zich zo voortzet.

Als laatste was Tika aan de beurt. Jeetje wat een geworstel. Ik heb wel 20 minuten met deze dame moeten discussiëren. Totaal geen aanleuning op de rechter teugel. Na die tijd had ik haar een stuk rechter en aan het einde zelfs totale ontspanning en gelijke druk op de teugels. Totaal niet verwacht en een mooie meevaller. Na het rijden ben ik wel een uur bezig geweest met haar staart te ontwarren. Ze heeft hele stugge haren en deze gaan makkelijk in de knoop. Uiteindelijk worden het een soort dreadlocks. Elke dag maar een beetje olie insmeren en 's avonds een vlecht in de staart. Ook de oortjes, manen en voetjes getoiletteerd. Spik en span.

Wist je dat het dit jaar wel heel erg is met de warmte in Taiwan? Elke dag maarliefst 35 tot 37 graden. Genadeloos warm en onophoudelijk zweten. Wat dit jaar ook erg is zijn de onweersbuien. Wauw wat een geweld! Ik heb zelf nog nooit zo'n onweersbui meegemaakt. En ik moet zeggen ook nog nooit zo'n stortregen. Johnson zei dat dit nog nooit was voorgekomen en dit wel heel extreem was. Ik moest zo lachen toen Johnson naast Freya stond. Freya zat op een kruk en viel er bijna vanaf door het geweld van de blikseminslag. Hun gezichten, ik had het niet meer. Ik kon wel in mijn broek plassen van het lachen. Mido, de stalhulp, en ik kunnen erg van de onweer genieten. Heerlijk om naar te kijken. Normaal doen Kees en ik dat samen. Ik mis hem dan best wel erg.

Emelie, de eigenaar van Red Rider, nam vaak lekkers mee naar stal. Vandaag gezellig taart gegeten van een beroemde bakker in Taipei. Howard en Shawn zijn helemaal los en maken nu grapjes en zoeken meer aanspraak. Ik vind het echt mega gezellig op stal en vaak na het werk kletsen we nog even. Vandaag dus onder het genot van taart. Daarna op naar huis op mijn fietsje en verder getypt aan mijn reisverslag. Leuk om alle feitjes te hebben voor later!

Vandaag, zondag, heb ik Audrey en de vrouw van James, Mego, les gegeven. Chablis is een hele lieve schimmel merrie en een slimme merrie. Onder het rijden gaat ze bij Mego op de hand hangen en trekt ze haar uit het zadel. Resultaat; lange teugel, geen verbinding van de ruiterhand naar de paardenmond en Chablis blij dat ze niet hoeft te werken. Dus heb ik samen met Mego gewerkt aan haar verbinding en ritme houden. Aan het einde had ze een klein beetje een idee hoe het voelt als Chablis ontspannen loopt. Een goed begin.

Net voor de lunch heb ik Danuberth nog gereden. Sandy heeft me gevraagd of ik hem wil voorbereiden op wedstrijden. Marjan gaat een jaar naar Taiwan om les te geven en gaat ook wedstrijden rijden. Hij liep super fijn alleen de travers rechtsom is lastig voor hem. Binnekort komt de chiropractor. Deze moeten ze overvliegen vanuit Amerika omdat ze deze expertise in Taiwan niet hebben. Het is hier niet gewoon om paarden te laten behandelen door een fysiotherapeut of chiropractor. Sandy echter staat hier open voor en heeft gezien dat het werkt. Veel mensen hier snappen niet dat het lichaam van een paard dit soort problemen niet zelf kan oplossen. Het is net alsof je terug gaat in de tijd. Ik ben benieuwd wat hij/zij gaat vinden bij Sandy's paarden.

Vandaag weer een lunchbox met rijst. Als toetje kreeg ik een pruimgelei die Mego had gemaakt. Super lekker maar zo te proeven zat er alcohol in. Ja hoor dat was zeker alcohol. Ondanks dat het niet veel was merk je het toch met deze hitte en moeheid. Straks zwabberen door de bak, haha. Ook probeerde Gary weer een biertje aan me te verkopen. Ik probeerde met handen en voeten uit te leggen dat als ik een biertje zou nemen ze me op konden vegen. Uiteindelijk kwam de boodschap over. Vandaag vergde de hitte en de zesde werkdag zijn tol! Normaal slaap ik nooit tussen de middag maar dat leek me nu wel lekker. Helaas was er een klant in de locker ruimte die bleef praten met Freya. Jep daar gaat mij half uurtje dutten. Dan maar mijn reisverslag bijwerken want ik versta nog steeds geen Chinees.

Na de middag viel er een les uit en hebben we Caillou laten vrijspringen. Ik heb al zo vaak gezegd wat een super paard, maar dat is het ook echt. Hij is zo op mij gefocust dat Freya het ook opviel. We lieten hem weer springen en hij ging er weer vol voor. Genadeloos en zo makkelijk voor het oog over 1.50 meter. Het is zo jammer dat de eigenaresse geen geld heeft voor een chiropractor. Als dit paard los zou zijn in zijn lichaam en weer plezier heeft onder het zadel, wauw dan kun je alles met hem doen. Daar ben ik zeker van. Toppertje.

Ook hebben we Diamond laten vrijspringen. Geweldig, dit paard heeft absoluut geen talent voor springen, maar voor haar rug is het ontzettend goed! Ik heb zo gelachen. Tussen de driesprong stampen op de grond en weer omhoog over de sprong. Wat een geweld, haha. Voor Diamond niet teveel springen maar een paar lage sprongetjes zodat we haar ruggebruik kunnen stimuleren. Voor Cadini geld hetzelfde niet te hoog. Deze grote zwarte ruin snelde op de lage tweesprong af alsof hij over 2 meter moest springen. Na een paar keer ging het beter en bracht bij met draven mooi ontspannen de neus naar de grond.

Na het vrijspringen kwam er een potentiële koper naar stal en vroeg Johnson of ik Clair en Sir Welf voor wou rijden. Na het voorrijden heb ik nog wat olie in de staart van Tika gedaan en opnieuw een vlecht erin. Zien of we dit stugge haar wat soepeler kunnen krijgen. Ik nam wat foto's die ik later op de Facebookpagina van Dr. Chu heb geplaatst. Hij vond het geweldig.

Als laatste Faria nog even stappen en wat draven. Zien hoe het met haar ging. Ze was nog steeds niet helemaal goed in draf en ik besloot haar wat langer te stappen. Alleen had Faria daar een ander idee over...... Aan de kopse kant van de bak was het zoontje van Gary bezig met een electrische vliegenmepper. Mijn god, zoveel geluid maken ze in Nederland dus niet. Faria is heel gevoelig voor geluiden zei Freya achteraf. Ze heeft vastgelegen in de box en hier een flinke blessure van gehad. Daarna is ze nooit meer zo kalm geweest en geluiden vind ze verschrikkelijk. Nou dat heb ik geweten. Dat joch ging maar door en door met dat ding, dus laten we het maar schriktraining noemen voor deze dag. Met als gevolg dat ik er bijna drie keer af lag omdat mevrouw het nodig vond om met vier benen tegelijk de lucht in de springen. Dat word misschien taart grapte ik naar johnson. Ik legde uit dat als wij van het paard vallen we een taart halen voor op stal. Gelukkig heb ik me het geld kunnen sparen!

Nadat ik Faria klaar had zei Johnson dat ik alvast naar huis kon gaan om me te douchen. Later zouden ze me ophalen om weer bij Jack te gaan eten. Bij binnenkomst moet je je schoenen uitdoen en krijg je slippers aan. Ik werd weer hartelijk verwelkomd en we gingen direct aan tafel. De moeder van Johnson had weer heerlijk gekookt en Vivian hing me direct weer om mijn been. Ze had vandaag een soort gehaktballen gemaakt, alweer mijn favoriet; inktvis, kip in sojasaus, bamboe, kool en scampi's. Alweer heerlijk gegeten en natuurlijk weer veel te vol! Jack wad weer volop grappen aan het maken en zei dat ik meer met hun had, dan met Freya en Johnson. Dit gezien ik nog niet in hun appartement ben geweest. We hebben altijd hele interessante gesprekken over de cultuurverschillen. Jack vroeg of ik een geloof had. Ik legde hem uit dat ik katholiek ben opgevoed maar nu niet meer op die manier geloof. De moeder van Jack is Boeddhist legde hij uit. Elke zondag naar de tempel en elke dag een stuk voorlezen uit, voor hun, de bijbel. Erg interessant deze onderwerpen. Ik vertelde hem dat Kees gelovig is en dat wij daar in het begin veel leuke en intrigerende gesprekken over hebben gehad. Ik hou er wel van om het over verschillen in cultuur en geloof te hebben. We hebben veel gelachen die avond. Jack ging een Chinese naam voor me bedenken. Dit resulteerde in; Féi er meng. Het betekent 'childhood dream' en staat voor het feit dat ik mijn droom aan het waarmaken ben in Taiwan. Féi staat ook deels voor mijn achternaam. Bijzonder toch? Vivian zat bij me op schoot en zat de hele tijd aan mijn gezicht te voelen. Ik trok gekke bekken en ze probeerde alles na te doen. Wat een schatje. Met een dikke buik weer in de auto op naar de metro. Na een uur was ik thuis en kon ik weer lekker met Kees bellen. Ik ben zo blij elke dag als ik hem weer hoor. Morgen heerlijk een dagje vrij dus lekker uitslapen!

Ik werd pas laat wakker rond een uur of 12. Ik had het ook echt nodig. Wat zal ik vandaag eens gaan doen? Vandaag de eerste vrije dag alleen. Water, ik heb echt zin om te zwemmen. Op internet kon ik niet echt wat vinden en alle mooie stranden zijn in het zuiden. Ik zit in het noorden. Waterpark misschien? Dat zou kunnen maar het was al middag, niet meer de moeite waard. Even op internet gesurft vond ik de Elephant Mountain. 40 minuten met de metro naar Xiangshan en vanuit daar 10 minuten lopen naar het begin van de bijna 200 meter hoge Elephant Mountain. Ook bekend als Xiangshan 象山. Het is een populaire heuvel in Taipei's Xinyi District, waar je de iconischeTaipei 101 kunt zien en een super uitzicht over het oostelijke deel van de stad. Het is en magneet voor hikers, fotograven en mensen die houden van een mooi uitzicht. Nou ik hou van natuur, wandelen en een goed uitzicht dus ik was op mijn plek. De eerste treden waren wat zwaar en ik merkte dat ik door de hoge luchtvochtigheid wat moeite had met ademen. Later kwam ik in het ritme en ging het 'smoothly'. Wauw op de helft al een platform voor foto's te maken. Nu al super uitzicht en ik zie dat ik nog een stuk hoger kan. Ik voel me nog net zo belachelijk met mijn selfiestick als in het begin. Niets voor mij, maar toch leuk om wat kiekjes te hebben! Even zitten en een broodje eten. Gatver wat een vies broodje. In het midden zat iets wat leek op oranje gedroogd papier. Mmm eerste wat ik echt niet lekker vond. Wat me ook opviel toen ik daar zat is dat jong tot oud veel Taiwanezen strikken etcetera in hun haar dragen. Het zal wel rage zijn maar kan echt niet meer als je ouder bent dan een jaar of 12.

Weer in de benen opweg naar de top. Nou ik heb er wel wat langer over gedaan dan 20 min. Zoveel mooie plekjes om foto's te maken en te genieten. En zelf soms even proberen normaal op de foto te staan. Onderweg kwam ik een outdoor sportschooltje tegen. Lokals lopen het pad op en gaan op de helft in de outdoor sportschool sporten.

Bijna aangekomen bij de top waren er een aantal rotsen waar mensen graag op klimmen om mooi kiekjes te maken. Ik zal een foto plaatsen waar ik boven op de rots sta. Helaas was de lichtinval behoorlijk fel waardoor de foto's niet heel licht zijn. Maargoed toch een beleving.

Nu echt op naar de top. Nog een paar steile en hoge treden te gaan en ik arriveerde op de top. Wauw! Echt adembenemend mooi! In een oogwenk kreeg ik heimwee naar Kees en miste ik het enorm om deze momenten te delen. Een hele mooi dag en beleving met een bitter randje op dat moment. Het is goed voor me om dit avontuur op eigen benen te ondernemen, maar ik mis hem toch wel heel erg vandaag. Vooral als je al die stelletjes ziet genieten bij zonsondergang met dat adembenemende uitzicht. Maargoed weer over op genieten want straks kunnen we weer bellen met elkaar. Ik zal direct wat foto's plaatsen van Elephant Mountain. Dat wil ik jullie zeker niet onthouden. Zal ik wachten op de volle zonsondergang? Mmm het word hier erg druk, ik ga weer naar beneden. Onderweg naar beneden nog even bij het eerste platform gestopt. Huh, hoor ik daar Nederlands?;Verhip ja. Ik draaide me om en zei; 'dat zijn de eerste Nederlanders die ik hier tegenkom'. Ze keken me verbaasd aan en de moeder zei 'nou wij ook!'. Ik hoorde dat ze twijfelde om naar boven te gaan en kon mijn mond niet houden. Het is te mooi om het niet te doen dus haalde ik haar over om met haar twee zoons de klim te wagen. 'Het is echt de moeite waard'. 'Oké ik ga er anders spijt van krijgen en bezweet ben ik toch al' zei ze. Ik nam afscheid van ze en liep weer verder naar beneden. Beneden aangekomen snelde er een Engelsman op me af; 'Is this the Xiangshan trail?'. 'It is indeed' zei ik. 'How long till the top?. 'I estimate 20 minutes' zei ik. Het volgende wat hij zei maakte me aan het lachen; 'Well I can do it in ten! I know I don't look like it, little chubby. But if I put my mind to something'. Ik wenste hem succes en nam weer afscheid. Vervolgens werd ik staande gehouden door een Koreaanse of de Taipei 101 goed was te zien en het niet te bewolkt was. 'Nee hoor schitterend uitzicht' en weer door. Jeetje mensen zijn vandaag erg 'chatty'. Wel erg leuk en net alsof dit het gemis van gezelschap een beetje goed maakt.

Ik liep naar de Taipei 101 om even wat te eten en daarna weer terug te gaan naar huis. Oeps....... sale bij de Zara. Ja I know ben je in Taiwan ga je naar de Zara. Haha. Lekker rond strunen zoals de Groningers zeggen en wat leuke dingen passen. Morgen Johnson maar even vragen voor wat geld want uiteindelijk moest ik alles contant betalen omdat ze nergens mijn bankpas accepteren. Blij dat ik cash opzak heb! Met de lift naar beneden en opzoek naar het Indiaas restaurantje. Butter chicken curry met naan, lekker en goedkoop. Alleen uiteten niets voor mij. Nu merk ik pas wat voor gezelschapsdier ik ben. Ik red me wel maar als ik een rustige dag heb en eropuit ga, heb ik graag iemand om belevenissen mee te delen en tegenaan te kletsen. Want dat doe ik graag! 

Thuis gekomen dit verslag afgemaakt en weer veel te laat naar bed,  haha. Erg leuk om allemaal te delen. Maar ik geloof dat ik van alles nu de grote lijnen heb verteld. Het zou zomaar kunnen zijn dat de verslagen iets selectiever gaan worden of wat vaker. Ik ben namelijk iemand die het probeert bij te houden en dat weer vergeet. Vervolgens ontstaat er dit; een mega verhaal in een keer. Ik hoop dat jullie het interessant vonden allemaal. Ik deel het graag met jullie! Dikke kus vanuit Taipei!